Dag 2 van de Dolorama huttentocht

Dag 2 van de Dolorama huttentocht

Uitgerust worden we wakker. We hebben uitstekend geslapen op een comfortabel bed. Van spierpijn hebben we gelukkig geen last, ondanks de lengte van de tocht en de bijna 1000 hoogtemeters. Na een lekkere warme douche lopen we gelijk naar buiten. Het uitzicht zo vroeg in de ochtend is magisch. De zon doet zijn best om de rotsen uit te komen. Het ziet ernaar uit dat we weer een zonnige dag tegemoet gaan. We maken weer te veel foto’s. Dan gaan we naar binnen, want zo vroeg in de ochtend is het op ruim 2100 meter best fris.

Gelukkig is het in de ontbijtruimte behaaglijk. De keuze bij het buffet is reuze. Ik doe me tegoed aan een grote kom yoghurt met muesli, diverse stevige zelfgebakken broodjes, wat fruit en een zoet taartje toe. Tijdens dit soort tochten gebruik ik altijd als excuus dat ik veel calorieën verbrand bij het wandelen. Ik moet dus ook voldoende naar binnen werken. Mijn vrouw kijkt ongelovig toe als ze ziet dat ik inderdaad alles opeet. Voldoende brandstof voor weer een enerverende dag.

Verkeerd lopen

Het eerste stuk loopt erg relaxt. Geleidelijk dalen we af. We kijken onze ogen uit omdat het landschap bij iedere bocht weer mooier en anders is. Na een tijdje komen we aan in de bewoonde wereld. Hier zijn twee grote restaurants en parkeerplaatsen. Veel auto’s staan er al geparkeerd en een parkeerwachter loodst iedereen naar zijn plek. Het is bijzonder hoe snel de meute zich verspreidt over alle wandelpaden die hier starten. Want wij lopen even daarna weer helemaal alleen.

Het grote restaurant laten we links liggen. We hebben nog geen trek in wat lekkers, na ons uitgebreide ontbijt. Gedachteloos vervolgen we onze weg daarom. Na een paar honderd meter eindigt het pad bij een boerderij. Verder kunnen we niet. Als ik de gps-track raadpleeg, blijkt dat we verkeerd zijn gegaan. Eerst proberen we door het hoge gras via een korte weg weer op de route te komen. Het blijkt er redelijk nat en drassig te zijn. Als we doorzetten, lopen we de rest van de dagen met natte schoenen. We steken daarom door naar de openbare weg en lopen zo richting onze route. Tal van motorrijders doen hier een “scenic drive”. Diverse groepen passeren ons. Hard gaat het overigens niet. Ze stoppen regelmatig om foto’s te maken.

Een rondje om de Peitlerkofel

Al snel hebben we het juiste spoor weer te pakken. Vanaf hier lopen we gestadig omhoog. We lopen langs het bos en hebben de hele tijd uitzicht op de machtige Peitlerkofel. Deze gaan we vandaag helemaal rondlopen. Gelukkig hoeven we niet naar de top, want die ligt op bijna 2.900 meter. Wij klimmen wel wat, maar nooit is het echt zwaar. Wel lopen we hier voor het eerst tijdens de hele tocht over erg stenige paden. Toch is het pad goed begaanbaar en kost het weinig extra inspanning.

Als we achterom kijken, zien we in de verte onze berghut liggen waar we hebben overnacht. Vanaf hier valt nog meer op dat hij echt op een schitterende plek ligt. De Maurerberghūtte ligt nog helemaal in de zon. Wij zien geleidelijk steeds meer wolken boven ons. Maar dat maakt het uitzicht niet minder spectaculair: een bergtop half in de wolken is een prachtig plaatje.

Op een mooie alpenweide rusten we uit op een strategisch geplaatst bankje. Het uitzicht op de vallei in de verte is werkelijk fantastisch. Tijd voor een paar broodjes, want mijn maag rammelt alweer. Met een bakje koffie erbij genieten we volop. Zo’n plek spreekt ons meer aan dan het overvolle terras van de berghut die we kort hiervoor passeerden.

Regenjack aan op dag 2 van de Dolorama huttentocht!

Als we de ronde om de Peitlerkofel hebben gemaakt, wordt het frisser. In de bergen kan het weer snel omslaan, weten we uit ervaring. We trekken onze jassen aan, want het ziet ernaar uit dat er zo ook wat regen komt. Gelukkig valt dat allemaal wel mee. Het blijft bij wat miezerige neerslag. We lopen weer over een boerenweg met links en rechts veel verlaten houten hutjes. Bij een van die hutten kunnen we op een bankje wat uitrusten. Gelijk een mooi moment om de rest van ons lunchpakket te verorberen.

Klimmen in de mist naar de Schlüterhütte

Vol energie beginnen we aan het laatste stukje. We gaan de laatste twee kilometer stijgen naar onze overnachtingsplek. De mist wordt dikker, de regendruppels groter. We zetten er daarom flink de pas in. Hoewel we zelf een hoog tempo hebben, haalt een jong stel ons met een flinke vaart in. Even later verdwijnen ze in de mist.

De regen zet nog niet echt door. Maar de lucht is wel dreigend. We zijn blij dat we vanmorgen vroeg zijn vertrokken. Een uurtje later had waarschijnlijk betekend dat we drijfnat zouden aankomen. Gelukkig doemt de berghut al op uit de mist. Het ziet eruit als een wat ouderwetse en grote hut.

Een overvolle berghut

De hut blijkt helemaal volgeboekt te zijn. Wel is er gelukkig een tweepersoonskamer voor ons vrijgekomen. We hoeven dus niet op een van de slaapzalen te overnachten. We kopen twee douchemunten, zodat we 5 minuten warm water hebben. Nu is het nog rustig, dus we hoeven niet te wachten bij de douche. Later zien we steeds een rij voor de douche staan.

Bij het diner blijkt hoe druk het hier is. We zitten aan een tafel met 6 andere gasten. De spatschermen staan werkeloos achter de bar. Niet helemaal coronaproof dus. Een van onze tafelgenoten is berggids. Hij is met een Duitse vrouw op pad. Hij vindt het fantastisch om dagenlang door het hooggebergte te trekken. Hij blijkt 83 jaar te zijn! Geweldig wat hij op die leeftijd nog allemaal doet. Hopelijk lukt het ons ook als we de 80 zijn gepasseerd. Wandelen verbroedert, dus we hebben met onze tafelgenoten leuke gesprekken. Het eten is uitstekend en het bier smaakt best. Moe, maar voldaan rollen we ons bed in.

Details van dag 2 van de Dolorama huttentocht

• Het totale traject van de tweede etappe bedraagt 14,7 kilometer.
• De geschatte netto-wandeltijd (dus zonder alle pauzes gerekend), is vier uur en drie kwartier.
  In totaal overbrug je tijdens deze dag 718 hoogtemeters. Naar beneden zijn het 534 hoogtemeters.
• Onderweg zijn er drie berghutten met eet- en drinkmogelijkheden: Utia de Borz, Utia Cir (deze twee liggen vlak bij elkaar) en Utia de Goma. Op de route ligt ook Utia Vaciara, maar die was dicht tijdens onze wandeling.
• Meer informatie over dag 2 van de Dolorama huttentocht. Op deze webpagina kun je ook een gpx-bestand van deze etappe downloaden.

Lees ook onze blogs over de andere drie etappes van de Dolorama huttentocht 

Dit interesseert je wellicht ook

• Bolzano, toegangspoort tot de Dolomieten
• Wintersport in de Dolomieten
• Wandelen in de bergen
• Huttentocht in Mont Avic