Derde etappe van de Dolorama huttentocht
Derde etappe van de Dolorama huttentocht
Derde etappe van de Dolorama huttentocht
Niet helemaal uitgerust worden we wakker. De dunne houten wandjes in de berghut zijn niet echt geluiddicht. De Duitsers in de kamer naast ons hadden erg veel plezier en wij genoten volop mee. Daarnaast zorgden regenbuien, vergezeld van een klap onweer, voor veel lawaai.
Bij het ontbijt blijkt dat we gisteren geluk hebben gehad. Een stel Duitsers is later op de dag zeiknat aangekomen. Hun kleren zijn nog steeds doorweekt. En ze hebben niets anders bij zich. Dat wordt een koude tocht!
Als we vertrekken, blijkt de hut nagenoeg verlaten te zijn. Iedereen is al op pad. Gelukkig is het droog, maar nog wel fris en nevelig. We hebben zin in de derde etappe van de Dolorama huttentocht! De dalen zijn voor ons onzichtbaar door de ochtendmist die er hangt. De eerste drie kilometer is het afdalen geblazen. De regen heeft er gelukkig niet voor gezorgd dat de paden modderig en nauwelijks begaanbaar zijn.
Koebellen in de mist
Het blijft de hele dag nevelig. De machtige Geislergruppe, een massief met het hoogste punt op 3000 meter, hult zich in dikke mistflarden. Toch levert dat ook mooie plaatjes op. Verderop ligt de Seceda, maar ook die zien we slechts deels. Aan die berg bewaren we fijne wintersportherinneringen. Hij ligt in het gebied van Val Gardena. De afdaling vanaf de Seceda naar het leuke plaatsje Ortisei is geweldig.
In de verte horen we de koebellen rinkelen. Langzaam doemen de koeien op uit de mist. Natuurlijk gaat de hele kudde midden op “ons pad” kijken wat we komen doen. Eentje heeft een klein kalfje, dus we passeren de koeien voorzichtig. Iets verderop loopt een groep paarden. Taferelen die je vaker ziet in de bergen, maar met die nevel is het net weer anders.
Kaffee mit Kuchen in de Brogleshütte
Als we in de verte de Brogleshütte zien liggen, vinden we dat een mooi moment voor een lekkere cappuccino en een overheerlijke Apfelstrudel. We zijn de enige gasten in de hut. De waardin heeft het lekker opgestookt. Even later komt de oude berggids met zijn Duitse gast de hut binnen. Ze schuiven gezellig aan en de tijd vliegt voorbij. Voor hen zit de dag er alweer op. Ze overnachten hier. Wij moeten nog zo’n 6 kilometer verder naar onze berghut.
Wegomleiding
Op ons laatste deel is de route afgezet. In de verte horen we graafmachines. Er is geen omleiding aangegeven. Op goed geluk nemen we het pad dat ernaast loopt. Gelukkig blijkt dat ongeveer parallel te lopen aan de oorspronkelijke route, zien we op het gps-profiel van de route.
We lopen hele stukken door de groene alpenweiden. Iets verderop zien we een jongetje van een jaar of tien, die als volleerd herder een aantal koeien naar boven stuurt. Jong geleerd, oud gedaan! Daarna komen we weer op onze oorspronkelijke route uit.
De Raschotzhütte
Onze laatste berghut zien we in de verte liggen. De Raschotzhütte (de Italianen noemen hem Rifugio Resciesa) ziet er fraai uit van buiten. Van binnen is dat ook zo. We krijgen een kamer voor 6 personen, maar die is voor ons privé. Sterker nog, we hebben de hele etage voor ons zelf.
We besluiten nog even naar het bergstation van het bergtreintje naar Ortisei te lopen. Misschien kunnen we nog even naar beneden om te zien of dit stadje in de zomer net zo sfeervol is als in de winter. Helaas is het treintje net weg. Voordat we de volgende kunnen nemen duurt nog even. En de laatste trein naar boven gaat al snel daarna. Dat loont de moeite niet meer. Helaas te lang zitten kletsen in de vorige hut!
Toch is zo’n bezoek absoluut de moeite waard. Dus als je op tijd aankomt in de hut, kun je nog even genieten van de sfeer in het gezellige Ortisei. Eventueel kun je een rustdag inplannen en de volgende dag Ortisei bezoeken.
Omdat het niet zo druk is, heeft de eigenaar ook alle tijd voor ons. Hij brengt een lekker borrelhapje, maakt een praatje en is trots op zijn hut. Het diner is het beste avondeten dat we krijgen tijdens onze huttentocht. We krijgen zelfs vooraf een lekkere amuse. Alles is verfijnd en smaakvol, en met aandacht bereid. Het smaakt ons allemaal perfect.
Details van derde etappe van de Dolorama huttentocht
- Op de derde etappe van de Dolorama huttentocht is de totale wandelafstand 16,2 kilometer
- De geschatte netto-wandeltijd (dus zonder alle pauzes gerekend), is vijf uur.
- In totaal stijgt het parcours 664 hoogtemeters. De afdalingen zijn 808 hoogtemeters.
- Onderweg zijn er diverse berghutten met eet- en drinkmogelijkheden: Gampenalm (na een kilometer van vertrek), de Geisler Alm en de nabijgelegen Gschnagenhard alm de Brogleshütte en tot slot de Saltner Alm (bijna bij het eindpunt).
- Meer informatie over de derde etappe van de Dolorama huttentocht. Op deze pagina kun je ook een gpx-bestand van deze etappe downloaden.
Lees ook onze blogs over de andere drie etappes van de Dolorama huttentocht
Dolorama huttentocht: dag 1 van onze vierdaagse
Dolorama huttentocht: dag 1 Na een stevig, uitgebreid en lekker ontbijt zijn we klaar voor vertrek. De pensionhoudster van het perfecte pension Volgger in Rodeneck heeft lunchpakketten voor ons gemaakt. Ook heeft ze onze thermoskannen gevuld met...
Dag 2 van de Dolorama huttentocht
Dag 2 van de Dolorama huttentocht Uitgerust worden we wakker. We hebben uitstekend geslapen op een comfortabel bed. Van spierpijn hebben we gelukkig geen last, ondanks de lengte van de tocht en de bijna 1000 hoogtemeters. Na een lekkere warme douche...
Vierde en laatste dag van de Dolorama huttentocht
Vierde en laatste dag van de Dolorama huttentocht Al vroeg staan we buiten. De zon doet zijn best om over de bergtoppen heen te komen. In de verte glinsteren al wat bergtoppen. In het dal ligt de mist als een grote wollen, witte deken uitgespreid...
