Etappe 3 van het Pieterpad start in het bruisende Groningen. Na een tamelijk saai begin van de wandeling volgt een fraai stuk langs het schilderachtige Hoornse Diep. Eenmaal voorbij de provinciegrens maakt het overwegend waterrijke, agrarische landschap plaats voor veengronden, bossen en hunebedden. De route eindigt in het historische brinkdorp Zuidlaren.
Van kaarsrechte kanalen tot meanderende rivieren
De vorige etappe van het Pieterpad voerde aan het einde door een druk maar erg gezellig centrum van Groningen. Het was toen kermis en heerlijk zonnig weer. Vandaag is het wederom prachtig weer, maar de kermisexploitanten hebben de stad alweer verlaten. Toch is het bij het station en de voetbrug langs het Groninger Museum richting het centrum, aardig druk. De gps-track stuurt mij direct de hoek om richting het zuiden. Het leuke centrum van de stad bewaar ik voor een volgend bezoek.
Eenmaal voorbij het spoor moet ik het Noord-Willemskanaal oversteken maar ik kom net te laat. De slagbomen gaan onder luid belgerinkel naar beneden. In het betrekkelijk smal kanaal komt langzaam een vrachtschip in beweging. Er lijkt weinig ruimte, maar de schipper weet zijn vaartuig soepel en zonder problemen door de smalle doorgang te manoeuvreren. Heeft hij vast vaker gedaan, bedenk ik mij. Met de zon in mijn gezicht loop ik langs het kanaal tot ik bij een viaduct uitkom. Wegens werkzaamheden staan er hoge hekken die de onderdoorgang versperren. Er zijn geen omleidingsborden maar het kaartje van de route biedt gelukkig uitkomst.
Even later bevind ik mij weer op het verharde pad. De omgeving vind ik helaas niet heel erg inspirerend, zelfs saai. Ter afleiding knoop ik daarom wat gesprekjes aan met andere Pieterpad-wandelaars. En die zijn er vandaag in overvloed! Dit keer zitten er verrassend veel wandelaars bij die deze week meerdere etappes in hun eentje lopen. Ik begin ze te herkennen aan de grootte van hun (dag)rugzak en het aantal waterflessen dat ze bij zich dragen.
Slingerend verder langs het Hoornse Diep
Niet veel later buigt het tot dusver kaarsrechte asfaltpad af naar rechts. Een grote plattegrond van de omgeving vertelt mij dat ik ben aangekomen bij het natuurgebied van het Hoornse en Paterswoldse meer. Het Hoornse meer is vorige eeuw ontstaan door zandafzuiging onder de veenlaag. Dit zand werd gebruikt voor de aanleg van de A7. Het Paterswoldse Meer ontstond door veenwinning in de eeuwen daarvoor. Beide meren zijn populaire recreatieplassen. In de herfst en winter vormen de meren het domein van eenden en trekvogels.
De route voert mij verder langs het Hoornse Diep. Dit natuurlijk ogend kanaal maakt deel uit van de Drentsche Aa, een pittoreske beek door Groningen en Drenthe. Het werd vele eeuwen terug gekanaliseerd. Dankzij het zonlicht ziet het kanaal met de weelderig begroeide oevers er sprookjesachtig uit. Genietend van deze natuurlijke pracht wandel ik over de kronkelende dijkweg verder tot ik uitkom bij een klein sluisje met molen. Ik tref een klein groepje middelbare scholieren. Ze zijn druk in de weer met hun schrijfblok en pen. Ik spreek een van de scholieren aan en vraag hem wat ze aan het doen zijn. “We moeten dingen opzoeken en dan opschrijven”, antwoordt de jongeman weinig geïnteresseerd. Dit lijkt mij juist een fantastische schoolopdracht. Maar het idyllische, waterrijke landschap lijkt aan hem niet besteed.
Via Haren en Glimmen naar de Appelbergen
Na nog een dikke kilometer wandelen over de slingerende Hoornsedijk moet ik naar links onder de drukke Rijksweg door. Er volgt een redelijk saai pad langs een sloot en een uitgestrekt weiland. Aan het einde van het grindpad kom ik uit bij de Wolddelen, een klein natuurrijk gebied met veenplassen. Via een smal pad door het hoge gras bereik ik vervolgens de bebouwde kom van Haren. Meteen wordt duidelijk waarom Haren het Wassenaar van het Noorden wordt genoemd. Me vergapend aan de schitterende villa’s loop ik snel verder.
Prettig genoeg gaat het Pieterpad direct na Haren onverhard verder. Ook het landschap verandert. In plaats van overwegend laagveengebieden met waterwegen en graslanden dienen de eerste echte bossen en heide zich aan. Zodra ik het dorpje Glimmen gepasseerd ben kom ik uit in het ongerepte natuurgebied van de Appelbergen. Dit gebied kent een divers landschap met dicht en open bos, heide, stuifzanden en moerassen. Op een bankje aan de rand van een groot heideveld neem ik een lunchpauze. Het is bijzonder rustig en erg mooi hier. Toch is de rust van korte duur. Na een minuut of tien passeert een tweetal wandelaars: een wat oudere dame en haar dochter van ongeveer mijn leeftijd. De dochter oogt afgetraind en is – zo blijkt – een fervent hardloopster die marathons niet schuwt. Ze had het Pieterpad graag hardlopend willen doen, maar koos alsnog voor de wandelvariant met moederlief.
De Appelbergen kent overigens ook een beladen geschiedenis. De Duitsers hebben hier in de Tweede Wereldoorlog namelijk 34 verzetsmensen heimelijk begraven na hen ter vergelding te hebben gefusilleerd. Van de 34 mensen zijn er 15 nooit teruggevonden, ondanks vele pogingen om hen te traceren.
Provinciegrens aan etappe 3 van het Pieterpad
Een van de Pieterpad-wandelaars die ik eerder in tegengestelde richting tegenkwam, waarschuwde me al hiervoor: wateroverlast! Op weg naar de provincie Drenthe wordt het pad steeds drassiger. Het moet hier veel geregend hebben de afgelopen tijd, want ondergelopen wandelpaden midden in het bos kom je doorgaans weinig tegen.
Zigzaggend trotseer ik de moerassige uitdagingen, waarna ik net buiten het bos enkele hele grote keien zie liggen. Als ik hier met een hunebed te maken heb, dan moet dit het werk zijn geweest van een leerling. Van een bed is namelijk zeker geen sprake. Bij de zwerfkeien vind ik een bordje. Het blijkt dat de keien hier al zo’n 140.000 jaar gebroederlijk naast elkaar liggen. Pas in 2012 werden ze op twee meter diepte hier opgemerkt.
De route vervolgt via landgoed Blanckenborch naar het Noordlaarderbos. Dit bos en natuurgebied maken deel uit van het Nationaal Landschap Drentsche Aa. Het is met name populair onder wandelaars. Het Noordlaarderbos is sinds de jaren 1980 omgevormd tot een gevarieerd gemengd bos met inheemse boomsoorten. Dit heeft geleid tot een diversiteit aan bomen en planten in het gebied. Het bos herbergt dan ook een grote verscheidenheid aan flora en fauna, waaronder meer dan 200 soorten paddenstoelen, ruim 40 vogelsoorten en verschillende zoogdieren. Daarnaast heeft het bos archeologische waarde. Zo heb je hier nog grafheuvels en karrensporen die teruggaan tot de steentijd.
Zuidlaren aan de finish van etappe 3 van het Pieterpad
Even later steek ik de provinciegrens over naar Drenthe, althans dat vermoed ik. Ik kom hier namelijk weliswaar geen welkomstbordje tegen, maar wel een echt hunebed! Een blik op de kaart vertelt mij dat ik nu in Midlaren ben. En in tegenstelling tot Noordlaren ligt dit dorpje inderdaad in Drenthe.
Vervolgens steek ik een grote akker over en bereik de bebouwde kom van Zuidlaren. Dit esdorp heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de vroege middeleeuwen. Zuidlaren staat onder meer bekend om het opvallend grote aantal brinken. Tegenwoordig zijn het er zeven, maar in de middeleeuwen waren het er mogelijk zelfs tien. Op de brinken werd eeuwen geleden al de Zuidlaardermarkt gehouden. Deze veemarkt wordt nog steeds elk jaar op de derde dinsdag in oktober gehouden.
Op deze doordeweekse dag in juni is het er bijzonder rustig. Alleen op de pittoreske Brink (de “hoofdbrink”) zijn de terrassen gezellig druk. Even overweeg ik om op een terras neer te ploffen voor een koud drankje. Dat heb ik na ruim 20 kilometer wandelen wel verdiend, dunkt me. Maar de terugweg met de bus en trein duurt lang dus pak ik alsnog de eerste bus naar Groningen. Daarmee zit mijn prachtige wandeling door twee provincies er helaas alweer op.
Praktische tips voor etappe 3 van het Pieterpad
De derde etappe van het Pieterpad is in totaal 21 kilometer lang.
Op de website van het Pieterpad vind je een routebeschrijving en gpx-track van de route.
Ja, dat kan. Groningen is vanuit het gehele land goed bereikbaar met het OV. Vanuit het eindpunt Zuidlaren kun je het beste bus 5 terug naar Groningen nemen.
In zowel Groningen als aan en rond de Brink in Zuidlaren vind je ruim voldoende mogelijkheden om ergens wat te eten of te drinken. Rechtstreeks aan de route heb je verder geen horeca liggen. Neem daarom zelf wat te eten en te drinken mee.
Aan het begin van etappe 3 heb je ruim voldoende accommodatie in Groningen. Ook in Zuidlaren, het eindpunt van de route, is er voldoende accommodatie. Daarnaast is er mogelijk accommodatie beschikbaar aan de route via Vrienden op de Fiets. Op deze website vind je vele accommodaties, waaronder trekkershutten en maar liefst 6000 particuliere verblijven. Ook als wandelaar ben je er van harte welkom.
Zie je het Pieterpad als een mooie uitdaging maar je denkt dat je nog geen goede wandelconditie hebt? Volg dan een online wandeltraining bij gecertificeerd wandeltrainer Wanda Catsman. In korte tijd ben je in staat om langere wandelingen te maken. Je kunt ook het gratis e-book Starten met wandelen downloaden. Het boek geeft je tal van praktische tips, waardoor je meer plezier uit je wandelingen haalt.
Dit interesseert je wellicht ook
- Algemene informatie over en overige etappes van het Pieterpad
- Trage Tocht Gasteren in het Nationaal Park Drentsche Aa
- De oudste langeafstandswandeling van Nederland
- Het Nederlands Kustpad: wandelen langs de Noordzee
- Trekvogelpad, het langste natuurpad van Nederland
- De Dutch Mountain Trail: prachtige tocht in Zuid-Limburg
