De eerste etappe van de Malerweg begint in Pirna-Liebetha en voert door een betoverend landschap naar Stadt Wehlen. Daarbij slingert de route door oude stadscentra, weelderige bossen en langs majestueuze zandstenen rotsformaties. In dit wandelrelaas lees je waarom deze etappe al eeuwenlang vele kunstenaars heeft geïnspireerd.
Verwachtingsvolle start van etappe 1 van de Malerweg
Met een mengeling van opwinding en verwachting staan we vroeg op in ons hotel in Dresden. De stad ontwaakt langzaam terwijl wij onze rugzakken pakken en ons naar het station haasten. We nemen een van de eerste treinen naar Pirna, het startpunt van onze meerdaagse wandeling. Ondanks de voorspelling van langdurige regen door storm Boris, schijnt er een waterig zonnetje als we Dresden verlaten. De dreigende wolken aan de horizon kunnen ons enthousiasme niet temperen. We zijn benieuwd naar de prachtige landschappen die we gaan zien. Daarom kijken we reikhalzend uit naar ons komende wandelavontuur. Weer of geen weer!
Vanaf het treinstation in Pirna lopen we naar het busstation. Het is even uitzoeken waar onze bus naar Liebethal vertrekt. Een jonge wandelaar vertelt ons waar we moeten zijn. Bij de bushalte aangekomen zien we andere wandelaars, ook beladen met rugzakken. Het kan niet anders, dit is de juiste halte. Na een minuut of tien stappen we in de bus en rijden vol verwachting de bebouwde kom van Pirna uit.
De omgeving verandert zienderogen in een glooiend en vooral bosrijk landschap. Het is intussen zwaar bewolkt, maar gelukkig nog wel droog. Even later arriveert onze bus bij het officiële startpunt van de Malerweg. Onze meerdaagse wandeltocht begint nu echt. We zetten onze eerste stappen op het pad. Helemaal klaar om de prachtige natuur en adembenemende uitzichten van Saksisch Zwitserland te ontdekken.
Hoogtepunten van etappe 1 van de Malerweg
Met de kronkelende Wesenitz rivier aan onze rechterzijde wandelen we over een fraai bospad achter een andere wandelaar aan. Zo op het eerste gezicht is hij een stukje ouder dan wij. Toch weet hij ons door zijn bijzonder snelle pas voor te blijven. Alsof hij de Malerweg al voor de honderste keer wandelt.
Muzikaal verpozen bij het Richard Wagner-monument
We vervolgen onze wandeling langs de woest stromende Wesenitz tot we uitkomen bij een opening in het bos. Plotseling dringen zachte, melodieuze klanken tot ons door. Verbaasd kijken we om ons heen, zoekend naar de bron van deze onverwachte symfonie in de natuur. Onze ogen vallen op enkele verborgen luidsprekers, kundig weggewerkt tussen de bomen. Het mysterie lost zich op als we het imposante Richard Wagnermonument middenin deze serene omgeving ontdekken.
De muziek die we herkennen als Wagner’s meesterwerken, vormt een perfecte soundtrack bij dit eerbetoon aan de beroemde componist. We staan even stil, gefascineerd door de harmonie tussen kunst en natuur. Daarin zijn we niet de enigen: een klein kind in felgekleurde regenkleding staat eveneens gebiologeerd te luisteren naar de muziek. Het zorgt voor een magisch tafereel waar we dan ook meteen een korte video van schieten.
Het monument staat hier overigens niet toevallig; Wagner vond inspiratie in de adembenemende landschappen van de Saksische Schweiz voor zijn opera’s. De Malerweg, ooit bewandeld door kunstenaars en componisten op zoek naar inspiratie, eert nu Wagner’s nalatenschap. Zijn muziek is verweven met de schoonheid van deze streek. Het nodigt wandelaars uit om de magische verbinding tussen kunst en landschap te ervaren. Precies zoals de grote meester dat ooit deed.
Wagner en de Lochmühle
Vanaf het imposante Wagnermonument wandelen we richting de Lochmühle en passeren een informatiebordje. Het bordje vertelt ons dat Wagner hier in 1846 meerdere keren met zijn hond Peps wandelde tijdens zijn vakantie in Graupa. De “brausende Wehr im finsteren Felsengrund” inspireerde hem tot het schrijven van de muziek voor de wereldberoemde opera Lohengrin.
De Lochmühle zelf heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot 1559, toen het voor het eerst werd vermeld als graanmolen. Na een verwoestende rotsval in 1681 werd de molen herbouwd. In 1842 kreeg het toestemming om als herberg te fungeren. Dit markeerde het begin van de transformatie tot een populaire bestemming voor kunstenaars, dichters en componisten. Wagner componeerde hier delen van zijn Lohengrin in de zomer van 1846.
De Lochmühle speelde een cruciale rol in de vroege toeristische infrastructuur van Saksisch Zwitserland. Het diende als de “westelijke poort” naar het gebied, waar bezoekers voor het eerst kennismaakten met de wilde en romantische zandsteenformaties. De molen raakte sinds de jaren ’90 in onbruik. Toch blijft de Lochmühle een belangrijk historisch en cultureel ijkpunt langs de eerste etappe van de Malerweg.
De pittoreske Daubemühle
De route brengt ons hierna bij de fascinerende Daubemühle. Deze historische watermolen siert al eeuwenlang de oevers van de Wesenitz. We pauzeren even om dit industriële erfgoed te bewonderen. De geschiedenis van de molen gaat terug tot 1465. Door de eeuwen heen diende de Daubemühle verschillende doelen: van houtzagerij tot graanmolen en gortpellerij. Rond 1850 produceerde men hier zelfs al handmatig houtslijp voor papier en karton, een innovatieve techniek voor die tijd.
We steken de Wesenitz over via een stenen brug uit het midden van de 19e eeuw. De huidige gebouwen en waterkrachtinstallaties stammen uit 1875, toen de industriële houtslipproductie hier op gang kwam. De molen heeft verschillende transformaties ondergaan: van papierfabriek tot vakantiekamp voor kinderen, en nu een waterkrachtcentrale. Op de brug maken we nog enkele foto’s van dit historische juweeltje. Met vernieuwde energie beginnen we vervolgens aan de klim naar Mühlsdorf. Het geruis van de Wesenitz sterft langzaam weg.
Via Mühlsdorf naar een intrigerende coördinatensteen
Na het passeren van de Lochmühle klimmen we omhoog richting Mühlsdorf, een charmant dorpje dat hoog boven het Wesenitzdal ligt. Dit oorspronkelijk lintdorp uit midden 15e eeuw is gebouwd op zandsteen. We passeren enkele oude huizen en stellen ons voor hoe het leven hier vroeger was. Toen werkten de 270 inwoners voornamelijk in steengroeven of leefden van land- en tuinbouw. Het is fascinerend om te bedenken dat Mühlsdorf ooit stadsrechten en mijnbouwvrijheid had.
We verlaten het dorp en volgen de Alte Lohmstraße, een historische weg die ons door een prachtig landschap leidt. Het pad brengt ons naar de bosrand, waar we een bijzondere ontdekking doen. Hier staat een intrigerende coördinatensteen die de exacte 51° noorderbreedte en 14° oosterlengte markeert. Eerlijk gezegd begrijpen we niet zo goed waarom men de moeite heeft genomen om de steen met nauwkeurige coördinaten hier in het bos te zetten. Tot op de dag van vandaag blijft deze vraag onbeantwoord.
De mysterieuze Uttewalder Grund
Kort na de intrigerende coördinatensteen duiken we een prachtig bos in en dalen geleidelijk af. Plotseling staan we voor een uitdagende passage: een steile helling waar we voorzichtig naar beneden moeten klauteren. Onze inspanning wordt beloond als we bij de historische Försterbrücke uitkomen. Deze brug verbindt het Liebethaler Wäldchen met de Lohmener Klamm. Na verschillende renovaties trotseert de brug al jarenlang barre winters en overstromingen. Ons bewust van de vele wandelaars die ons zijn voorgegaan steken we de Wesenitz via de stevige constructie over.
Onze route voert langs indrukwekkende rotswanden waar we af en toe andere enthousiaste wandelaars tegenkomen. Uiteindelijk brengt het bospad ons bij een asfaltweg. We steken de weg over en vervolgen onze wandeling over een lang en schilderachtig zandpad dat langs de bosrand slingert. Aan onze andere zijde strekken zich glooiende akkers en weilanden met rustig grazende koeien uit. Dit idyllische landschap begeleidt ons totdat we de beroemde Uttewalder Grund bereiken.
De Uttewalder Grund is een indrukwekkende, 2,1 kilometer lange kloof. Deze kloof kenmerkt zich door steile zandstenen rotswanden die aan weerszijden van het pad omhoog rijzen. Het schitterende landschap zorgt voor een mysterieuze en romantische sfeer. We begrijpen nu destemeer waarom zoveel kunstenaars in de vorige eeuwen zich door de Malerweg lieten inspireren. Halverwege de kloof wacht ons de ‘Uttewalder Felsentor’: een natuurlijke rotspoort waar we deels bukkend onderdoor moeten. Het voegt een vleugje avontuur toe aan de toch al indrukwekkende wandeltocht. Terwijl we de kloof uitlopen stellen we vast dat de legendarische rotspoort wat ons betreft de kroon zet op deze etappe van de Malerweg.
Stadt Wehlen, eindpunt van de etappe 1 van de Malerweg
Net buiten de kloof passeren we herberg Waldidylle. We zijn wel toe aan een kopje koffie, maar het etablissement ziet er helaas gesloten uit. Onze tocht gaat verder door een prachtig, gemengd bos. Uiteindelijk bereiken we Stadt Wehlen, waar het imposante kasteel onze aandacht trekt. Dit kasteel uit de 12e eeuw diende ooit als bolwerk tegen Boheemse invallen. Het speelde een cruciale rol in de verdediging van de regio.
Terwijl we omhoog klimmen, zien we tekenen van restauratiewerkzaamheden. Goede zaak, Het historische monument wordt zo bewaard voor toekomstige generaties. Via een smalle maar lange stenen trap klimmen we de heuvel op waar het kasteel op gebouwd is. Eenmaal boven worden we beloond met een adembenemend uitzicht over de Elbe. De snel stromende rivier slingert zich als een zilveren lint door het fraaie landschap. Het is een mooi plekje en een waardige afsluiting van de eerste etappe van de Malerweg.
Bij het verlaten van Stadt Wehlen realiseren we ons dat we het de hele eerste etappe wonderbaarlijk droog hebben gehouden. We vragen ons af of het geluk ons ook tijdens de tweede etappe zal toelachen? Het antwoord en meer avonturen lees je zeer binnenkort in onze volgende blog.
Praktische tips voor etappe 1 van de Malerweg
Etappe 1 van de Malerweg is ongeveer 11,5 kilometer lang. Dat lijkt kort maar dankzij de 110 klimhoogtemeters en 141 daalhoogtemeters doe je er alsnog rond de drie tot vier uur over.
Er is een summiere routebeschrijving en een overzichtskaart te vinden op de website van Saksisch Zwitserland. In combinatie met de uitstekende bewegwijzering is verdwalen feitelijk niet mogelijk. Daarnaast is er een gps-track (gpx-bestand) van de etappe die je kunt downloaden en gebruiken.
Niet heel zwaar, vooral als je al een redelijke wandelconditie hebt. Deze etappe biedt een goede introductie tot het landschap van de Sächsische Schweiz en is een relatief makkelijke start van de Malerweg. Je kunt dan ook rustig wennen aan het terrein voordat je de meer uitdagende etappes doet.
Dit hebben wij wel gedaan maar we zouden het zeker niet willen adviseren. Voor etappe 2 moet je ongeveer vier uur wandelen rekenen. Daarnaast doe je tijdens de tweede etappe de Bastei aan. De Bastei is voor velen het mooiste uitzichtpunt van de Malerweg. Hier wil je rustig van genieten zonder de druk te ervaren om op tijd bij je volgende accommodatie te zijn.
Het overgrote deel van de route gaat over onverharde wegen.
Volgens de website van Saksisch Zwitserland kun je etappe 1 prima met je hond wandelen.
Het officiële startpunt van etappe 1 van de Malerweg bevindt zich in Pirna-Liebethal, bij de ingang van de Liebethaler Grund. Het officiële eindpunt van deze etappe is Stadt Wehlen.
Vanaf Dresden neem je de S-Bahn (lijn S1) naar Pirna. Vervolgens neem je bus G/L naar het startpunt dat net buiten Pirna ligt. Deze bus rijdt regelmatig en brengt je direct naar het beginpunt van de Malerweg. Stap uit bij halte “Pirna, Liebethaler Grund”.
Aan de route vonden we slechts één horecagelegenheid: Gasthaus Waldidylle. Het etablissement is gelegen in de Uttewalder Grund, bijna aan het einde van etappe 1 van de Malerweg. Ze serveren traditionele maaltijden en lokale wildspecialiteiten. Let op: ze zijn op maandag en dinsdag gesloten.
Bij het eindpunt (Stadt Wehlen) bevinden zich daarentegen verschillende restaurants en cafés, zoals:
- Marktstübchen – gezellig Duits restaurant met huiselijke sfeer en grote porties. Bekend om hun verse taarten en ijsspecialiteiten. Perfect voor een ontspannen lunch of koffie met gebak op het terras aan het historische marktplein.
- Restaurant 1881 – stijlvol restaurant waar Italiaanse, Duitse en Aziatische smaken samenkomen. De verfijnde gerechten worden geserveerd in een elegante setting. Ideaal voor een bijzonder diner met uitstekende service.
- Café Welyn – sfeervol café in een karakteristiek vakwerkhuis met een middeleeuwse gewelfkelder. Geniet van verse huisgemaakte gerechten en taarten op het verwarmde terras met prachtig uitzicht over de Elbe.
- Taverne Wehlmuschel – ontspannen restaurant met heerlijke huisgemaakte pasta’s en pizza’s. Het terras biedt een schitterend rivierzicht en 's avonds zorgen kaarsen voor extra sfeer. Perfect voor een casual mediterraanse maaltijd.
Neem sowieso voldoende drinkwater maar ook wat te eten mee tijdens je wandeling over etappe 1. Dit geldt vooral buiten het hoogseizoen als minder horecagelegenheden geopend zijn.
In Stadt Wehlen, het eindpunt van etappe 1, heb je enkele goede accommodaties:
- Dampfschiffhotel. Dit charmant hotel ligt direct aan de Elbe en biedt een prachtig uitzicht over de rivier. Gasten waarderen de ruime kamers met moderne voorzieningen, waaronder flatscreen-tv's en uitzicht op de bergen.
- Hotel Wehlener Hof. Gelegen in het hart van Stadt Wehlen, biedt dit hotel een perfecte mix van comfort en gemak. Het wordt geprezen om zijn uitstekende locatie, comfortabele kamers en vriendelijk personeel.
- Manufaktur Boutique Hotel. Dit hotel, voorheen bekend als Strandhotel Wehlen, biedt een romantische setting in Stadt Wehlen. Het beschikt over kamers met uitzicht op de bergen. Hoewel de beoordelingen gemengd zijn, wordt de locatie zeer gewaardeerd. Het hotel heeft een eigen restaurant en lounge, en biedt een ontbijt aan.
Op de website van Saksisch Zwitserland vind je nog meer (goedkope) alternatieven.
We wandelden de volledige Malerweg op uitnodiging van TMGS (Tourismus Marketing Gesellschaft Sachsen) en Tourismusverband Sächsische Schweiz. De inhoud van deze blog hebben wij onafhankelijk en objectief samengesteld op basis van eigen indrukken.
