Een van de grootste tulpengebieden van Nederland vind je in Flevoland, onze jongste provincie. Er zijn veel plekken waar je de voor Nederland zo iconische bloemen kunt bewonderen. Zo heb je voor de kust van Zeewolde zelfs een schiereiland in de vorm van een tulp. En bij Swifterbant kun je een tien kilometer lange tulpenroute lopen. Maar wil je meer dan alleen tulpen tijdens je wandeling zien? Maak dan de wandeling door het Larserbos. De Groene Wissel van tien kilometer die je er kunt maken voert door een bijzonder vogelrijk bos. Redelijk aan het begin van de wandeling heb je aan de noordzijde een kleurenpracht van tulpen!
Het Larserbos
Net aan de andere kant van de N302 bij luchthaven Lelystad bevindt zich het Larserbos. Dit bos dankt zijn naam aan het dorp Larsen. Het dorp zou hier volgens het oorspronkelijke inrichtingsplan gebouwd worden, maar is er nooit gekomen. Gelukkig kwam het bos er in de jaren 60 en 70 wel. Eerst slechts een karige 10 hectare, maar snel volgde de uitbreiding naar ruim 200 hectare. Het resultaat is een verrassend mooi, gevarieerd en vogelrijk elzenbroekbos.
Het Larserbos is rijkelijk voorzien van wandel- en fietspaden. Aan de zuidzijde vind je enkele vennen met strandjes. Hier groeien bijzondere plantensoorten, zoals moeraswolfsklauw, duizendguldenkruid en de rietorchis. Maar je vindt er ook langbaardgras, moerasandijvie en struikheide.
Ook de fauna van het Larserbos is bijzonder. Zo heb je er maar liefst 45 vogelsoorten, meer nog dan bijvoorbeeld in het gerenommeerde Horsterwold. Denk aan boomklevers, zomertortels, de holenduif, wielewaal, koekoek, nachtegaal, de kleine bonte specht, en de grauwe vliegenvanger. Verder heb je er reeën en vossen. En alhoewel wij ze niet gezien hebben, komen hier zelfs bevers voor!
Onze wandeling door het Larserbos
Het is begin maart als wij onze auto parkeren op een van de twee parkeerplaatsen in het Larserbos. Het is koud maar zonnig. In deze tijd van het jaar zijn er uiteraard geen tulpen te vinden in Flevoland. Maar vanwege de goede verhalen over het Larserbos willen we nu alvast een kijkje nemen. De bollenvelden komen dan in april wel, zo besluiten we.
Het blijkt dat we de verkeerde parkeerplaats hebben uitgezocht: deze ligt namelijk niet aan de route. Aan de hand van de gpx (het gps-bestand) kunnen we snel aansluiten op de route. Het eerste deel langs de N302 vinden we niet zo bijzonder. Maar zodra we de Larservaart oversteken is het meteen genieten. Zelfs zonder blad is het loofbos prachtig om in te wandelen.
Stormschade
Een dikke anderhalve week geleden trokken de stormen Eunice en Franklin over ons kikkerlandje. Alhoewel de meeste schade in de westelijke provincies werd aangericht, heeft Flevoland de dans zeker niet kunnen ontspringen. Zo getuigen ook de vele bomen die we afgeknakt op het brede bospad zien liggen. Naar verwachting zal de beheerder (stichting Het Flevo-landschap) alleen de bomen op het bospad verwijderen. De overige omgevallen bomen blijven er liggen omdat dit de ‘structuurvariatie’ ten goede komt. Hierdoor verwacht de stichting dat het aantal verschillende broedvogelsoorten toe zal nemen.
We komen vervolgens uit bij de Zeebiesweg. Aan de overkant van de weg zien we grote akkers liggen. Dit gebied wordt door sommigen ook wel de Groentetuin van Europa genoemd. In de maand april echter groeien er niets dan tulpen. De polder ziet er vandaag wat troosteloos kaal uit. Maar we kunnen haast niet wachten tot we over een dikke maand hier opnieuw zijn voor de kleurenpracht. We lopen een klein stuk door langs de weg. Bij “de andere parkeerplaats” verdwijnen we weer het bos in.
Zigzaggend door het zompige bos
Vorige maand en met name tijdens de overrazende stormen heeft het veel geregend in ons land. Dit merken we ook in het bos. Af en toe moeten we goed kijken waar we onze voeten zetten. Maar dankzij de vele smalle kanaaltjes wordt het regenwater alsnog goed afgewaterd.
Voorafgaand aan deze wandeling in Flevoland verwachtten we kaarsrechte bospaden. We blijken ons enorm te hebben vergist. Op enkele uitzonderingen na lopen we voornamelijk over zigzaggende paden. Mede dankzij de variatie in boomsoorten en ondergrond lijkt het bos bij elke bocht weer totaal anders. Het invallende zonlicht zorgt verder voor een feeëriek lichtenspel tussen de kale boomstammen. Wat is het verrassend mooi hier!
Vos gespot
In het bos komen we verschillende open plekken tegen. Meestal gaat het om kleine schraalgraslanden en typische vlinderveldjes. Maar nu komen we uit bij een vrij grote, voormalige akker. In de verte zien we in het gras een oranjebruin dier lopen. Zodra we dichterbij de vlakte komen, blijft het dier even stilstaan en kijkt het onze richting op. Pas dan zien we dat het om een vos gaat. We hopen de vos wat dichterbij te kunnen naderen om een foto te maken. Maar zodra we de camera erbij pakken, rent het dier weg. We nemen nog wel even plaats op een bankje in de hoop dat de vos zich alsnog laat zien. Enkele minuten later vervolgen we onze wandeling, helaas zonder foto.
Een waar waterparadijsje
De route brengt ons via slingerpaden bij een waterpartij omzoomd door rietkragen. Het kleine strand bij het water ziet er aantrekkelijk uit. Zelfs op een winterdag als vandaag. Toch lopen we verder en bereiken een ander strand bij een groter ven. Van hieruit loopt een brug naar een kunstmatig, bosrijk eiland.
Naast watervogels komen we bij het grotere, prachtige ven ook de eerste andere wandelaars tegen. Ook zij lijken dit waterparadijsje midden in een groot bos in de polder te waarderen. Enkele zitten op een bankje en genieten van de eerste warme zonnestralen. Wat moet het hier later in de lente of zomer fijn zijn, bedenken we ons. We blijven nog even aan de oever staan en maken enkele foto’s. Vervolgens lopen we verder en bereiken na wat omzwervingen weer de parkeerplaats. In de tussentijd is het een stuk drukker geworden. Het terrein staat bijna vol met auto’s.
Onze wandeling zit er weer op maar één ding weten we zeker: in april komen we hier graag terug. Sowieso voor de tulpenvelden, maar hopelijk ook voor een rendez-vous met de vos.
Luchtvaartmuseum Aviodrome
Na afloop van onze wandeling door het Larserbos rijden we met de auto terug richting Lelystad. We passeren luchthaven Lelystad en krijgen een spontane ingeving: waarom niet nog even langs het luchtvaartmuseum Aviodrome? Vanwege de pandemie heeft het museum vaak zijn deuren tijdelijk moeten sluiten. We zijn er inmiddels weer welkom en hebben gelukkig onze museumkaart meegenomen! Op de parkeerplaats reserveren we snel onze gratis toegang met de museumkaart. Gelukkig is het er niet druk zodat we direct naar binnen kunnen.
We zijn al dikwijls in het luchtvaartmuseum geweest. Toch vinden we het museum ook dit keer bijzonder interessant. Overigens zijn wij daarin niet de enigen: niet voor niets won het museum twee jaar op rij de derde prijs bij de ‘Leukste Uitje-verkiezing’ van de ANWB. Bij binnenkomst blijkt dat er veel veranderd is. Enkele jaren geleden is het museum opnieuw vormgegeven en zijn er diverse exposities bijgekomen. De verbouwing heeft wat ons betreft erg goed uitgepakt. Helaas hebben we maar kort de tijd dus na een uur verlaten we al weer het Aviodrome. We nemen ons voor om binnenkort er wat langer door te brengen. Namelijk als we toch terugkeren naar het Larserbos vanwege de tulpenvelden!
Antwoorden op praktische vragen voor je wandeling door het Larserbos
Ja, op de wandelzoekpagina vind je zowel een prima routebeschrijving (pdf-bestand) als een gps-bestand.
Overigens kun je om het Larserbos en langs de tulpenveld ook een mooie fietstocht maken. Op de website van de Lelystadse Boer vonden we een geschikte routebeschrijving met kaartje.
De wandeling is een zogenaamde Groene Wissel. Dit houdt in dat het startpunt bij een trein- of busstation is. In dit geval is dat de bushalte Vogelweg op de kruising van de Larserweg (N302) en de Vogelweg (N706). Je komt hier met bus 148 van of naar Harderwijk/Lelystad.
Maar je kunt er ook gewoon met de auto komen. Aan de rand van het Larserbos zijn er twee parkeerterreinen. De ene ligt in het zuiden redelijk aan het begin van de Rietweg. De andere vind je in het noordwesten aan de Zeebiesweg net na een haakse bocht naar rechts. Deze laatste ligt aan de route en is daarom handiger om te parkeren. Hier pak je de route op bij “in bosrand infopaneel” (onder punt 1).
Rond half april bloeien de tulpen volop. Maar de natuur is onvoorspelbaar. Een koud voorseizoen zorgt voor wat vertraging. En bij een warme maand maart (zoals dit jaar), gaat de groei wat sneller. Dan komen de knoppen wat eerder uit.
Je trouwe viervoeter is welkom. In het begrazingsgebied moet je hond wel aangelijnd zijn. Daar buiten mag hij mee onder appèl.
Onderweg komt je geen enkele horecagelegenheid tegen. Neem daarom zelf wat te eten en drinken mee. Een mooi plekje om te zitten is aan een van de strandjes. Wij zelf hebben even gezeten op een bankje aan de rand van een groot, verlaten weiland. Dat kwam ook omdat we door het weiland een vos zagen.
Overigens heb je in het Larserbos twee parken met recreatiewoningen: bungalowpark Bos en Heide, en bungelowpark KVM. Geen van beide parken lijkt echter toegankelijk voor passanten.
