Het is weer de tijd van het jaar om te genieten van een bloeiende heide. Op een van onze favoriete Facebook-wandelpagina’s zagen we foto’s voorbij komen van de Amerongse Berg. Een andere wandelaar had de eerste, prachtige paarse heide daar al gespot. Wij konden uiteraard niet achterblijven. Op de wandelzoekpagina vonden we een geschikte wandeling bij de Amerongse Berg.
De wandeling die we hebben uitgekozen gaat naar de top van de Utrechtse Heuvelrug. De route voert door bossen en langs zandverstuivingen en heidelandschappen. Perfecte ingrediënten voor ons als inmiddels aardig verwende wandelaars. Gelukkig stelde de wandeling ons beslist niet teleur. Sterker nog: we hadden ons geen betere heidewandeling aan het begin van het nieuwe bloeiseizoen kunnen wensen! Waarom ook jij deze wandeling niet mag missen lees je in ons volgend wandelrelaas.
Onze bos- en heidewandeling bij de Amerongse Berg
Na een redelijk lange regenachtige periode is het eindelijk weer zomer in Nederland. Getooid in korte broek en shirt zoeken we een schaduwrijke parkeerplek voor onze auto. We zijn er op en top klaar voor!
We slaan een smal zandpad in naar rechts langs een weide. In het gras zien we een stel van onze leeftijd heerlijk van het zonnetje genieten. Perfecte plek om te picknicken, lijkt ons. Wij hebben echter alleen water bij ons dus lopen met ferme tred door. We zijn tenslotte op een missie, namelijk om de heide te zien bloeien.
Het kronkelpad voert vervolgens door een fraai loofbos. Snel daarna komt het pad weer uit bij de bosrand. De weide heeft plaatsgemaakt voor een soort prairie. Ook het boslandschap verandert. Naast jonge beuken en essen zien we enkele berken verschijnen. En ineens ontwaart zich de eerste bloeiende heide, al is het nog niet met overtuiging. Toch is de wandeling zo aan het begin al geslaagd. Vol verwachting voor wat er nog komende is, wandelen we opgewekt verder.
Verrassende ontmoeting
We verlaten de bosrand en steken steeds dieper het prachtige bos in. We merken dat we vals plat omhoog lopen. Nauwelijks zichtbaar maar we voelen het lichtjes. Uiteindelijk blijken we van 20 meter naar 60 meter NAP te lopen. Net voordat we op een t-splitsing naar links moeten hebben we wel ineens een echt klimmetje. Pas op de t-splitsing zien we een bankje waar een stel op uitrust.
Het blijken kennissen van ons te zijn van lang geleden bij de tennisvereniging. Wat een toeval! We praten elkaar beknopt bij over de laatste jaren dat we geen contact met elkaar hadden. Vervolgens hebben we het over het nu, namelijk deze schitterende wandeling. In tegenstelling tot die van ons is hun doel niet de bloeiende heide. Ze zijn op zoek naar kleine waterdichte doosjes die ergens in het bos verstopt zijn.
Geocaching
Het blijkt te gaan om ‘geocaching’, een buitensport waarbij je wereldwijd zogenaamde caches probeert te vinden. Dit doe je dan aan de hand van coördinaten via je mobieltje. In de cache (het waterdichte doosje) zit een (klein) logboek. Hier noteer je je naam. En je verwerkt de prestatie in de geocaching-app. “Willen jullie er één zien?”, vraagt het fanatieke stel. Uiteraard willen we dat, dus lopen we gedwee achter de geocachers aan. Ze hebben het betreffende doosje zelf ook nog niet gevonden. Maar nog geen 30 meter verder wordt er wat rondgesnuffeld bij een beuk. Vijf seconden later is de cache gevonden.
Het tweetal vertelt dat het gewoon een leuke drijfveer is om veel te wandelen. Daar komt bij dat je een bos, of stad, veel intenser beleeft en bekijkt. Want je komt ook op plekken waar je normaal niet komt. Deze gedachte spreekt ons op zich wel aan. We besluiten dan ook om het eens een keer te proberen. We nemen afscheid van het stel en zetten de wandeling voort.
Het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug
Het pad brengt ons na wat dalen en stijgen bij een zessprong. Het is er druk met mensen. Een zoon horen we wijs aan zijn moeder uitleggen dat dit het hoogste punt is. We zijn, zo blijkt, uitgekomen bij het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug. Op de top van de 69 meter hoge Amerongse Berg vinden we een informatiezuil. De zuil vertelt over het oude Amerongse Bos en diens bewoners. Zo lezen we dat het bos een van de oudste bossen op de Utrechtse Heuvelrug is. Er staan zelfs grove dennen daterend uit 1770! Het bos was vroeger het jachtgebied voor de kasteelheren van kasteel Amerongen.
We hadden gehoopt bij dit hoogste punt van de provincie een prachtig uitzicht te hebben. Maar we zien niets dan bomen. Honderd meter verder, echter, komen we uit bij een open plek in het bos. En hier worden we getrakteerd op datgene waarvoor we gekomen zijn: bloeiende heide. Wat een prachtig gezicht! We maken de een na de andere foto. Blij dat we ons doel hebben bereikt, lopen we verder. Snel daarna komen we uit bij een hele grote boom.
De Eenzame Eik
Midden op een vlakte staat een oude eik. Om de eik staan in een cirkel bankjes. Maar er zit niemand op. Zo druk als dat het was bij de heuveltop, zo rustig is het hier. De enige mensen die we tegenkomen is een wat ouder stel met een overenthousiaste hond. De man van het stel ziet ons vol ontzag naar de boom kijken. Hij knoopt een gesprekje aan. De eik waar we naar kijken, wordt ‘De Eenzame Eik’ genoemd, weet hij ons te vertellen. De prachtige, solitaire boom is eind 18e eeuw geplant tijdens de aanleg van het sterrenbos.
Het sterrenbos, zo horen we, heeft van origine de vorm van een achtspakig wagenwiel. Elke spaak is een wandelpad wat uitkomt bij de eik. We tellen het aantal paden en komen inderdaad uit op acht. Zodra de hond van het stel wat energie is kwijtgeraakt, wandelen ze weer verder. Wij blijven nog even naar de eik kijken en genieten van het uitzicht op het zuiden. Want in die richting zien we grote stukken heide prachtig in bloei staan.
Einde van onze schitterende bos- en heidewandeling bij de Amerongse Berg
Vanaf De Eenzame Eik leidt de route ons over de Overbergselaan de heuvel af. Op de kruising met een andere, brede zandweg staan twee gezinnen foto’s te maken. We zien direct waarom. Eindelijk krijgen we een vergezicht te zien die we eigenlijk op de heuveltop hadden verwacht. “Wat is het hier mooi!”, slaken we uit. Geen heide meer maar wel enorme variatie in type bomen. We wachten even tot het gezin verder is gelopen en maken dan zelf de nodige foto’s.
De afdaling blijft maar voortduren. Erg ontspannend, kunnen we wel zeggen. Het landschap verandert daarbij continu. Lopen we eerst nog door een loofbos, dan weer door een bos vol prachtig varens. Uiteindelijk komen we opnieuw uit bij wat heide. Zo mooi paars als op de heuveltop bloeit de heide hier niet. Maar het blijft een fraai gezicht. We zijn duidelijk niet de enigen die hier van genieten. Bij een grove den staat een groot aantal fietsen geparkeerd. Op de heidevlakte tellen we een gelijk aantal wandelaars. Ook zien we hardlopers en fietsers heerlijk sportief bezig zijn. We geven ze groot gelijk: het is een prachtige dag om in het Amerongse Bos te zijn.
We komen terug bij de auto. De bijzonder gevarieerde wandeling zit er helaas alweer op. We besluiten om bij thuiskomst de website van geocaching te raadplegen. Wellicht is dit ook voor ons een perfecte aanleiding om snel terug te keren.
Praktische zaken voor de bos- en heidewandeling bij de Amerongse Berg
Hier vind je alle praktische informatie over deze wandeling voor een optimale voorbereiding.
Route-informatie heidewandeling bij de Amerongse Berg
De wandeling die we hebben uitgezocht is een zogenaamd ‘Veens buitenommetje’. De route is slechts 7,5 kilometer lang, ideaal dus voor hen die in korte tijd toch veel willen zien en beleven. Op de wandelzoekpagina is er een gratis te downloaden routebeschrijving.
Bereikbaarheid en parkeren
Startpunt van de wandeling is op de hoek van de Slaperdijk en Dijkstraat-West in Veenendaal. Je hebt er geen officiële parkeerplaats. Je kunt je auto kwijt in de berm. Kom je liever met het openbaar vervoer? Neem dan de trein naar Veenendaal-West. Vanaf het station is het slechts 1,2 kilometer lopen naar het startpunt van de wandeling.
Horeca aan de route van de heidewandeling
Hier kunnen we kort over zijn: er is geen horeca direct aan de route. Neem daarom zelf de nodige proviand maar vooral veel water mee. Tijdens onze wandeling was het best warm, met name bij de heide en zandverstuivingen.
