De Dolomieten hebben ons hart gestolen. Deze imposante bergen met hun grijze punten en hun grillige vormen zijn niet voor niets UNESCO-werelderfgoed. En in de bergen maken we graag een huttentocht. Want boven op de berg de zonsopkomst meemaken, midden in een verlaten omgeving, is een unieke ervaring. Daarom wilden we graag de Dolorama doen. Een vierdaagse huttentocht in de Dolomieten. De tocht zou ons de mooiste panorama’s op de bergen laten zien. En daar is geen woord van gelogen. De Dolorama is dan ook een aanrader voor iedereen die een huttentocht in de Dolomieten wil maken!
Waarom je deze huttentocht in de Dolomieten ook wilt maken
De Dolorama levert je de mooiste panorama’s op de verschillende bergen in de Dolomieten. De route is in totaal iets meer dan 60 kilometer lang. Tijdens de vier etappes overbrug je bijna 2400 hoogtemeters. Omdat de paden vaak lopen over zogenaamde “Forstwegen”, zijn de stijgingen niet moeilijk. De licht glooiende weggetjes lopen gemakkelijk. Daarom is deze vierdaagse huttentocht in de Dolomieten voor wandelaars met een redelijke conditie goed te doen.
Twee van de drie berghutten zijn onlangs volledig gerenoveerd. Daar is overnachten zeker niet primitief, maar uiterst comfortabel. Uitgerust en voorzien van een uitstekend ontbijt kun je de tocht vervolgen naar de volgende berghut.
De route heeft een verschillend start- en eindpunt. Maar met de gastenkaart van Zuid-Tirol kun je gratis gebruikmaken van het openbaar vervoer. Zo waren we in mum van tijd weer terug bij ons pension in Rodeneck. Dit dorp hadden we uitgekozen als vertrekpunt. En dat terwijl we 2 keer met zowel de bus als de trein hebben gereisd. Super geregeld dus! De gastenkaart krijg je in het pension of hotel.
Iedere dag geniet je van de grillige rotsen. Je passeert diverse machtige bergketens met steeds weer nieuwe uitzichten. Bij iedere etappe kom je langs diverse gezellige berghutten om iets lekkers te eten en te drinken. Kortom: de Dolorama is een uitstekende keuze als een huttentocht in de Dolomieten op je bucketlist staat. Want deze route is zeker geschikt voor mensen die nog nooit een huttentocht hebben gemaakt.
Wil je meer informatie over de verschillende etappes van de Dolorama? Onderaan deze blog kun je onze ervaringen per dag lezen!
Startpunt Rodeneck
Op goed geluk hebben we een pension geboekt in het kleine, slaperige dorpje Rodeneck (Rodengo in het Italiaans). Geen verkeerde keuze blijkt. Als de pensionhoudster van ons plan hoort, reageert ze enthousiast. “Hebben jullie de slaapplaatsen al gereserveerd?”, vraagt ze. Ondanks dat het hoogseizoen voorbij is, raadt ze dat aan. Ze pakt gelijk de telefoon om het namens ons te regelen. Wat attent! Later blijkt dat het geen verkeerd advies van haar was.
Het pension Volgger in Rodeneck blijkt sowieso helemaal goed. We genieten ’s avonds van een uitstekend driegangendiner. Daarnaast is het ontbijtbuffet zeer uitgebreid en smaakvol met veel lokale specialiteiten. En de kamer is prima met uitstekende bedden. We boeken gelijk nog een nacht aan het einde van onze huttentocht in de Dolomieten. We kunnen onze auto en onze bagage hier veilig achterlaten.
Rodeneck heeft als belangrijkste bezienswaardigheid het kasteel Rodenegg, net buiten het dorp. Het gebouw is een van de grootste versterkte kastelen in Zuid-Tirol. Het kasteel is rijk aan fresco’s. Deze muurschilderingen uit de 13e eeuw zijn de oudste muurschilderingen in Duitstalige landen. Erg indrukwekkend allemaal.
Omdat er geen rondleidingen zijn in coronatijd, heeft men nu een app gemaakt voor de bezoekers. Hiermee kunnen we alle informatie over het kasteel en de verschillende ruimtes die we bezoeken, beluisteren. We krijgen alles te horen over de geschiedenis van het kasteel en de ruimtes.
In Rodeneck maken we een kleine wandeling rondom het dorp, om de spieren vast voor te bereiden op ons bergavontuur. Een leuke, niet te lange en eenvoudige tocht met al veel mooie vergezichten. We krijgen steeds meer zin in de huttentocht in de Dolomieten!
Overnachten tijdens de huttentocht in de Dolomieten
Slapen in een berghut kan misschien wat primitief klinken. Maar tijdens onze huttentocht is dat zeker niet het geval. We hebben overal een eigen kamer met goede bedden. Wel is het steeds zo dat de douches en toiletten op de gang zijn. Dat is overigens in berghutten gebruikelijk. Ook over de inwendige mens hoef je je geen zorgen te maken.
Maurerberghütte
De eerste overnachtingsplaats is de Maurerberghütte. Van buiten ziet de hut er modern uit. Hij blijkt ook onlangs volledig te zijn gerenoveerd. Met gebruikmaking van natuurlijke materialen heeft men een fantastisch onderkomen gemaakt. Adembenemend is het uitzicht op de noordelijke hellingen van de Geisler-toppen en de Peitlerkofel. Op het terras genieten we van de ondergaande zon achter de Dolomieten en een heerlijk koud biertje.
We hebben een ruime, moderne kamer met een uitstekend bed. Direct naast onze kamer is de badkamer. Omdat er nauwelijks andere gasten zijn, kunnen we hier steeds zonder te wachten terecht. Het avondeten is smaakvol en voedzaam, net als het uitgebreide ontbijtbuffet. Op ons verzoek krijgen we daarnaast een lunchpakket mee voor de volgende dag.
Schlüterhütte
De Schlüterhütte doemt op uit de mist aan het einde van onze tweede dag. Het ziet eruit als een grote hut. Dat klopt ook. En hij zit echt helemaal vol! Gelukkig is er nog een tweepersoonskamer voor ons vrijgekomen. Anders hadden we op een van de diverse slaapzalen moeten liggen.
Deze hut is wat minder comfortabel. Alles is wat gedateerd en er zijn niet veel douches (douchemunt tegen betaling). De bedden liggen gelukkig goed. Bij het avondeten houdt men zich niet voldoende aan de coronamaatregelen. We zitten met 6 wildvreemden aan een tafel, redelijk dicht bij elkaar. De vele spatschermen staan werkeloos achter de bar.
Raschotzhütte
De laatste hut op onze vierdaagse huttentocht verdient eigenlijk niet het predikaat hut. De Raschotzhütte (Rifugio Resciesa in het Italiaans) ziet er meer uit als een luxueus bergpension. De hut is een paar jaar geleden volledig gerenoveerd. De ligging op een plateau, met uitzicht op de Seiseralm en Ortisei, is fenomenaal. Wij zijn te laat om nog met het treintje vanaf het bergstation naar Ortisei te gaan. Jammer, want dat is een erg gezellige stad in Val Gardena.
We krijgen bij het diner zelfs een echte amuse! Die smaakt goed, net als de rest van het avondeten. Ook het uitgebreide ontbijtbuffet is fantastisch. De nacht brengen we door in een kamer voor ons alleen. In de hut is het erg rustig.
Reizen naar het startpunt en vanaf het eindpunt
Deze vierdaagse huttentocht in de Dolomieten heeft een verschillend start- en eindpunt. Dat lijkt lastig, maar is het in de praktijk niet. Met de “Almencard Plus” is het mogelijk om gratis gebruik te maken van het openbaar vervoer.
Vanuit Rodeneck brengt de bus je in ongeveer 20 minuten naar de parkeerplaats Zumis. Hier start de officiële wandeltocht. Het is niet handig om met eigen vervoer naar deze parkeerplaats te rijden. Het is er namelijk betaald parkeren. Daarnaast moet je dan weer hierheen om je auto te halen na afloop.
De route eindigt in Lajen (Laion in het Italiaans). Hier vertrekt een bus naar het treinstation van Klausen. Hiervandaan brengt de trein je naar Fortezza. Daar kun je overstappen op de trein naar Mūhlbach. Tot slot daar neem je de bus terug naar Rodeneck. Het lijkt een omslachtige route met 2 keer zowel de bus als de trein. Toch stonden we in iets meer dan anderhalf uur weer bij ons pension. De aansluiting was namelijk iedere keer perfect.
Beste tijd voor de huttentocht in de Dolomieten
De maanden mei, juni en september zijn de beste maanden om deze tocht te maken. Eerder in het jaar bestaat de kans dat het nog sneeuwt en dat delen van de route bedekt zijn met een pak sneeuw. In juli en augustus kan het druk en heet zijn. Wil je toch in die periode de huttentocht maken, reserveer dan in ieder geval ruim van tevoren de hutten.
Wij hebben deze tocht gelopen van 5 tot en met 8 september. Dat is ons goed bevallen. We hebben het grootste deel van de tocht uitstekend weer gehad. Alleen de derde dag hebben we veel in de mist gelopen. Ondanks het beperkte zicht gaf dit wel een fantastische sfeer. Onderweg hebben we geen drukte meegemaakt, grote delen liepen we alleen.
Bij twee van de drie hutten was het enorm rustig tijdens onze tocht. Alleen de Schlüterhütte was erg druk. Daar hadden we geen plek gekregen wanneer onze pensionhoudster niet vooraf had gereserveerd. Sowieso raden we je aan om de hutten vooraf te reserveren.
De juiste route lopen
De vierdaagse huttentocht in de Dolomieten Dolorama heeft een eigen logo. Op een aantal punten is dit op de aanwijsborden aangegeven, maar lang niet overal. Op de foto hierboven zie je als onderste aanwijzing het groen/witte logo van de Dolorama.
In Rodeneck kun je een eenvoudige routekaart gratis krijgen. Bij pension Vollger is die ook beschikbaar. Hierop staan de nummers van de paden en de hutten die onderweg langs de route liggen. Op die manier is de route gemakkelijk te vinden. Daarnaast is er ook per etappe de mogelijkheid om een gpx-bestand te downloaden. Een link hiervoor vind je in de vier blogs over de verschillende etappes. Met de aanwijsborden, de kaart en de gpx-track is verkeerd lopen eigenlijk niet mogelijk.
Wij noteerden iedere ochtend de routenummers en de tussenliggende herkenningspunten op de route. Zo hoefden we onderweg niet steeds de kaart uit te vouwen. Als we ergens twijfelden, gaf het gpx-bestand op onze telefoon gelijk duidelijkheid.
Ons oordeel over de huttentocht in de Dolomieten
Wij hebben de vier dagen genoten van het landschap met de prachtige bergen en fenomenale vergezichten. Onderweg liepen we over niet al te moeilijke paden, waardoor we volop om ons heen konden kijken.
De eerste dag is de zwaarste dag om te lopen, door de lengte en het meeste aantal hoogtemeters. Vind je die dag te ver, dan kun je de route eventueel verkorten door al eerder een overnachtingsplek op te zoeken. Door de route over vijf dagen uit te smeren, kun je de tocht relaxter en minder inspannend maken. Er zijn onderweg voldoende alternatieven om te overnachten.
Vooral de eerste drie dagen zijn de panorama’s onovertroffen op de diverse bergketens van de Dolomieten. De laatste dag gaat vooral door het bos naar beneden. Dan zijn er minder uitzichten, maar nog steeds is dit ook een prachtige etappe.
De route was begin september heel rustig. We hebben slechts twee Duitse echtparen ontmoet die de tocht op hetzelfde moment als wij waren gestart. Af en toe kwamen we hun tegen, zeker in de berghutten waar we overnachtten. Verder liepen er wel wat andere wandelaars op de route, maar over het algemeen hadden we het rijk alleen.
Wij vinden deze huttentocht door de wandelpaden en de berghutten zeker geschikt voor degenen die deze ervaring voor het eerst willen opdoen. Daarbij is het wel belangrijk dat er voldoende basisconditie aanwezig is. Heb je die niet? Volg dan een wandeltraining bij de ervaren wandeltrainster Wanda. Zo maak je je op een leuke wijze klaar voor je eerste huttentocht!
Lees onze blogs over de vier etappes van de huttentocht in de Dolomieten
Dolorama huttentocht: dag 1 van onze vierdaagse
Dolorama huttentocht: dag 1 Na een stevig, uitgebreid en lekker ontbijt zijn we klaar voor vertrek. De pensionhoudster van het perfecte pension Volgger in Rodeneck heeft lunchpakketten voor ons gemaakt. Ook heeft ze onze thermoskannen gevuld met...
Dag 2 van de Dolorama huttentocht
Dag 2 van de Dolorama huttentocht Uitgerust worden we wakker. We hebben uitstekend geslapen op een comfortabel bed. Van spierpijn hebben we gelukkig geen last, ondanks de lengte van de tocht en de bijna 1000 hoogtemeters. Na een lekkere warme douche...
Derde etappe van de Dolorama huttentocht
Derde etappe van de Dolorama huttentocht Niet helemaal uitgerust worden we wakker. De dunne houten wandjes in de berghut zijn niet echt geluiddicht. De Duitsers in de kamer naast ons hadden erg veel plezier en wij genoten volop mee. Daarnaast...
Vierde en laatste dag van de Dolorama huttentocht
Vierde en laatste dag van de Dolorama huttentocht Al vroeg staan we buiten. De zon doet zijn best om over de bergtoppen heen te komen. In de verte glinsteren al wat bergtoppen. In het dal ligt de mist als een grote wollen, witte deken uitgespreid...
