In de omgeving van Zeist hebben we door de jaren heen vele fraaie wandelingen gemaakt. Zowel Klompenpaden als Trage Tochten en Groene Wissels, de ene nog mooier dan de ander. Aan deze routes kan geen Knopenrondje tippen, was onze eerste gedachte toen we Knopenrondje Zeist op de Wandelzoekpagina zagen. Toch vinden we na afloop dat de routemakers er een leuk, interessant Knopenrondje van gemaakt hebben! Waarom, dat lees je in deze blog.
Start van ons Knopenrondje Zeist
Op deze doordeweekse dag verwachten we een rustig en vrijwel verlaten Slot Zeist, waar we onze wandeling willen beginnen. Maar niets is minder waar. Aan het begin van de Slotlaan staat een nieuwsgierige menigte te kijken naar de opbouw van diverse podia. Hier wordt met man en macht gewerkt om alles op tijd klaar te hebben voor de Passion. De jaarlijkse muzikale paasvertelling op witte donderdag vindt dit jaar namelijk in Zeist plaats. Ook wij nemen even een kijkje voordat we aan ons Knopenrondje beginnen.
Vanaf het hoofdpodium van de Passion lopen we de Slotlaan af richting het slot. We passeren daarbij aan weerskanten van de statige laan de hofjes van de Hernhutters. Deze gemeenschap, ook bekend als de Evangelische Broedergemeente, vestigde zich in de 18e eeuw in de tuinen van het slot. Dit gebeurde met toestemming van Cornelis Schellinger, in die periode de Heer van Zeist. De fraaie woningen die zij daar bouwden liggen er nog steeds schitterend bij.
Bij het prachtige 17e eeuwse Slot Zeist slaan we linksaf en bereiken vervolgens TOP Slot Zeist, het officiële startpunt van onze wandeling. Op de informatiezuil van dit toeristisch overstappunt lezen we dat er meerdere wandel- en fietsroutes vanaf hier starten. Het verbaast ons dat we geen enkele van de wandelroutes ooit eerder gelopen hebben. Blijkbaar valt er nog veel voor ons in deze omgeving te ontdekken.
Landgoed Schoonoord
Zeist telt ongeveer 70 buitenplaatsen en enkele landgoederen, waarvan landgoed Schoonoord een van de meest interessante is. De geschiedenis van dit landgoed gaat terug tot 1818 als patriciër Otto van Romondt het gebied Scherpweide koopt van de Slotheer. Hij laat er een landhuis bouwen en noemt het Schoonoord. Midden 20e eeuw koopt het Rijk het landgoed. Het landhuis wordt vervolgens afgebroken en er komt een grote scholengemeenschap voor in de plaats. Het Utrechts Landschap koopt uiteindelijk een deel van het landgoed.
Via kronkelpaadjes langs bosvijvers begeven we ons door het landgoed. We zijn zeker niet de enigen: vele scholieren maar ook bedrijfsmedewerkers genieten er al wandelend van hun lunch. Kort daarna komen we uit bij het nieuwe pand van het Wereld Natuur Fonds (WNF). Het staat op de plek waar midden vorige eeuw nog het Instituut voor veeteeltkundig onderzoek was. Het WNF moest vanwege de sterke groei dringend op zoek naar nieuwe huisvesting die aan de moderne eisen voldoet. In plaats van sloop en nieuwbouw werd het bestaande pand tot een ecologisch, economisch en maatschappelijk duurzaam kantoorgebouw omgebouwd. De verbouwing moest passen bij het imago van het WNF, met focus op soberheid, milieuvriendelijkheid, duurzaamheid en integratie in het landschap. Voor zover wij dit kunnen beoordelen, lijken ze hierin geslaagd.
Ommetje aan het Knopenrondje Zeist
Vanaf de Driebergseweg waar het WNF zich aan bevindt, slaan we de Bunsinglaan in. We hebben hier vaker gewandeld en ook nu vergapen we ons aan de prachtige boerderij-achtige villa’s. Dit is een mooi stukje buiten de bebouwde kom van Zeist waar we prima zouden kunnen wonen. Even later komen we uit bij het voetpad langs de Blikkenburgervaart. Net als alle vorige keren dat we hier wandelden, is het bankje op de kruising druk bezet met hangouderen.
We hadden verwacht dat de route ons rechtsaf het genoemde voetpad op zou dirigeren, maar we moeten nog een klein stukje door. Vervolgens slaan we juist linksaf naar een drassig pad tussen de weilanden en boomgaarden door. We zijn verrast dat we zo vroeg in het seizoen aan sommige fruitbomen al opkomende bloesem zien. Het pad voert ons met een omweg terug bij de Driebergseweg, waar op de hoek een prachtig landhuis staat.
Buitenplaats Heerewegen
Het landhuis blijkt buitenplaats Heerewegen te zijn, of eigenlijk “slechts” de tuinmanswoning. De buitenplaats stamt uit het midden van de 19e eeuw. In de jaren 60 van de vorige eeuw werd het landgoed verkocht aan de gemeente Zeist. Het landhuis Klein-Heerewegen en de tuinmanswoning bleven behouden, maar de rest werd tien jaar later gesloopt en vervangen door een bejaardencomplex. Hebben we zonet bij dat bankje enkele van de bewoners gezien, vragen we ons af. We steken de drukke Driebergseweg over en komen uit bij buitenplaats De Breul.
Buitenplaats De Breul
Het betoverende landgoed De Breul heeft een geschiedenis die teruggaat tot de 15e eeuw. Lange tijd was het landgoed eigendom van de baronie IJsselstein. Vanaf midden 16e eeuw waren de Oranjes de bezitter. Toen trad namelijk Anna van Buren, barones van IJsselstein, in het huwelijk met Willem van Oranje. Eind 18e eeuw werd de baronie tijdens de Franse Revolutie geconfisqueerd en nationaal eigendom verklaard.
Midden 19e eeuw werd een landschapstuin om het huis aangelegd, waardoor De Breul zich ontwikkelde tot een buitenplaats. Na verschillende eigenaren en verbouwingen, werd het landgoed in november 1993 aangekocht door het Utrechts Landschap. Tegenwoordig doen De Breul en omliggende gebouwen dienst als kantoorruimte en een school voor filosofie. We wandelen in een lus om de langgerekte vijver door de prachtige tuin. Het is goed toeven hier, besluiten we. De jongeman op het bankje in de zon die we op dat moment passeren, zal dit ongetwijfeld beamen.
We steken opnieuw de Driebergseweg over en lopen langs de sportvelden via een ander pad terug richting de eerder genoemde hangplek. Ook nu is het bankje bezet. De bankzitters zijn druk in gesprek met fietsende leeftijdgenoten. We passeren en groeten het gezelschap en slaan het voetpad parallel aan de Blikkenburgervaart in. Aan het einde van het pad komen we uit bij het landgoed Blikkenburg.
Landgoed Blikkenburg
Blikkenburg was ooit de locatie van een echte ridderhofstad met een slotgracht: kasteel Blikkenburg. Het kasteel werd waarschijnlijk rond 1300 gesticht door een lid van de familie Van Wulven, een beambte in dienst van de bisschop van Utrecht. Het kasteel kreeg erkenning als ridderhofstad in 1537, en werd later een leen van Karel V.
In 1672 werd Blikkenburg verwoest door de Franse troepen, maar snel daarna weer herbouwd. Eind 17e eeuw werd het oude kasteel gesloopt, maar de toegangspoort bleef nog lange tijd staan. Het werd een geliefd onderwerp voor tekenaars. Midden 19e eeuw werd het huidige huis en koetshuis gebouwd. De tuin- en parkaanleg werd volledig hersteld in 1980.
Terwijl we langs de chique toegangspoort wandelen, willen we het schitterende landhuis graag even van dichtbij bewonderen. Maar helaas, het landhuis is privébezit en de eigenaar duldt geheel begrijpelijk geen pottenkijkers. Toch kunnen we het niet laten om van een afstandje het landhuis met tuin aandachtig te bekijken. Op de oprit zien we nog een Bentley staan. Die hoort er ook wel bij, vinden we, dus wandelen we goedkeurend verder.
Einde van ons Knopenrondje Zeist
We steken een modderig weiland over en bereiken vervolgens de Tiendweg. We hoeven gelukkig slechts een klein stuk langs deze asfaltweg te lopen. Voordat we rechtsaf een houtkade door het bos inslaan, krijgen we aan de linkerzijde nog landgoed Wulperhorst te zien.
De Wulperhorst is een buitenplaats uit het begin van de 18e eeuw. Er bevindt zich hier een groot neoclassicistisch landhuis, dat pas in het midden van de 19e eeuw is gebouwd. In 1980 werd het landgoed eigendom van het Utrechts Landschap. Aan het begin van de 21e eeuw betrok de Nederlandse pianist Wibi Soerjadi het landhuis. Naarmate het statige gebouw in verval raakte, verkocht hij het in 2018 aan een vastgoedonderneming. Sinds 2021 wordt het landhuis gebruikt door zorghotelketen Valuas.
Aan het einde van de houtkade komen we weer uit bij Slot Zeist. We nemen nog even een kijkje bij het in opbouw zijnde podium van de Passion. Ze hebben in de tussentijd hard doorgewerkt, want het hoofdpodium lijkt bijna gereed. Onze wandeling zit er weer op. Al herkenden we het meeste van de route, we hebben van begin tot einde genoten. Die Knopenrondjes smaken beslist naar meer!
Veelgestelde vragen over het Knopenrondje Zeist
Deze route is 9,5 kilometer lang. Als je start bij Slot Zeist dan is het mogelijk om de wandeling te verkorten tot ongeveer 5 kilometer. Ga in dat geval bij knooppunt 66 direct door naar knooppunt 65 in plaats van knooppunt 67. Je mist dan wel het fraaie deel over landgoed de Breul.
Op de Wandelzoekpagina is er een routebeschrijving te vinden. Daar kun je ook een gps-track downloaden.
Kom je met het openbaar vervoer dan ligt het startpunt bij knooppunt 69. Dit knooppunt bevindt zich vlak bij station Driebergen-Zeist. Kom je met de auto dan kun je het beste starten bij knooppunt 64 vanaf de gratis parkeerplaats bij Slot Zeist.
Op steenworp afstand van station Driebergen-Zeist bevindt zich pannenkoekenrestaurant Princenhof. Direct aan de route liggen verder geen horecagelegenheden. Wel kun je in het centrum van Zeist vlakbij Slot Zeist bij veel etablissementen terecht.
Knopenrondjes zijn rondwandelingen in Nederland van 5 tot 10 kilometer lengte. De wandelingen volgen uitgezette wandelknooppunten, waardoor de route volledig gemarkeerd is via nummers op de routepaaltjes. Ideaal, omdat je dan niet voortdurend op je mobiel hoeft te kijken voor de gps-track of altijd de routebeschrijving op zak moet hebben. Via de Wandelzoekpagina zijn er inmiddels al meer dan 300 Knopenrondjes beschikbaar.
