Avontuurlijke laddertjeswandeling in het Ardense Rochehaut

Afgelopen herfst maakten we in het zuidelijk deel van de Ardennen twee fantastische wandelingen. Een daarvan is de relatief korte wandeling langs de Semois bij Bouillon. De andere is een wat langere, uitdagende wandelroute met een intrigerende naam: de laddertjeswandeling. Die naam dankt de route aan de meerdere ladders die je moet beklimmen. De wandeling combineert de ruige schoonheid van de natuur met een vleugje spanning. Perfect voor wie – net als wij – houdt van een uitdaging en de nodige verrassingen.

Rochehaut: start- en eindpunt van de laddertjeswandeling

Op Visit Wallonia, de website van het Waals verkeersbureau, vonden we eerder een wandeling die direct onze aandacht trok. Het gaat om een verlengde versie van de in deze contreien befaamde 5,5 kilometer lange “laddertjeswandeling”. De langere versie bevat naast klimpartijen en ladders ook nog een deel over vlak terrein langs de Semois. Vanwege de variatie besloten we om de verlengde wandeling tijdens onze miniwandelvakantie in de omgeving van Bouillon te gaan doen. En vandaag is het dan zover.

We parkeren onze auto op een van de vele parkeervakken aan de Route de Alle in Rochehaut. Bij dit start- en eindpunt van de wandeling vallen we meteen met de neus in de boter. Zodra we uitstappen ontwaren we namelijk een prachtig uitzicht op de meanderende Semois en het dorpje Frahan. We maken wat foto’s van het uitzicht en beginnen vol verwachting aan de wandeling.

De laddertjeswandeling zonder ladders

Volgens de weersvooruitzichten zouden we ‘s ochtends al goed weer moeten hebben. Het is echter bewolkt en nog behoorlijk fris als we vanuit Rochehaut de heuvel aflopen. Maar zodra we het nog overwegend groene herfstbos betreden, zien we toch af en toe wat zonlicht. Na wat dalen maar vooral klimmen komen we uit bij ons eerste uitzichtpunt in het bos. Onder ons zien we de Semois zich om de beboste heuvels slingeren.

Het pad voert ons even later naar de oevers van de rivier die door velen als de mooiste van de Belgische Ardennen wordt beschouwd. Wij zien vooral een woest stromende rivier die behoorlijk uit zijn oevers is getreden. De gestegen waterlijn lijkt de bomen weinig te deren: de stammen staan als mangrove nog fier overeind. Het tafereel levert in elk geval fraaie foto’s op.

Na een redelijk vlak deel van de wandeling wordt het terrein steeds uitdagender. Op sommige stukken heeft het land duidelijk van het opkomende water verloren. Er zijn mini-lagunes ontstaan waar het wandelpad voor moet wijken. Af en toe moeten we improviseren door het pad te verlaten. We zoeken onze heil dan wat hoger op de helling waar we regelmatig moeten klauteren. Gelukkig kunnen we zo nu en dan van ijzeren leuningen gebruikmaken. Soms echter is de beklimming zo steil dat we snakken naar een ander hulpmiddel. Zoals een ladder. Maar in tegenstelling tot wat ons beloofd is, komen we nergens ladders tegen. Lopen we wel de juiste route?

Op weg naar Poupehan aan de verlengde laddertjeswandeling

Het antwoord op de laatste vraag wordt spoedig daarna beantwoord. We volgen nog even de loop van de brede Semois tot we uitkomen bij een steile rotswand. Hier kunnen we onmogelijk naar boven klimmen. En eromheen lopen is door de uitdijende rivier evenmin een optie. Maar als een geschenk uit de hemel treffen we hier onze eerste ladder aan.

De laddertjeswandeling heeft een fascinerende geschiedenis die teruggaat tot het interbellum. Oorspronkelijk aangelegd als ontsnappingsroute, dienden de ladders tijdens de Tweede Wereldoorlog als vluchtweg voor de inwoners van Rochehaut. Na de oorlog werd het pad onderdeel van de lokale wandelroutes en later van het GR-netwerk. De ladder die we nu beklimmen naar de top van de rots, is duidelijk een stuk nieuwer. Hij doet ons denken aan de eenvoudige tuinladder bij ons thuis. Maar dan omgeven door een stalen kooi voor extra veiligheid.

Watersnood in Poupehan

We wandelen verder langs de Semois en door mystiek ogende varenbossen. Hierna volgt weer een steile klim door een prachtig herfstbos. Gelukkig worden we beloond voor onze noeste inspanningen. Op de rotsachtige heuveltop krijgen we opnieuw een schitterend uitzicht op de oneindige bossen en de woest stromende Semois.

Vanaf hier buigt de officiële laddertjeswandeling naar rechts af, terug richting Rochehaut. De route die wij van de website van Visit Wallonië hebben gedownload brengt ons weer terug naar de rivier. Of beter gezegd: naar de uiterwaarden van de Semois. De rivier is hier zo breed dat niet alleen de bomen maar ook de camping van Poupehan onder water staan. Snel hierna bereiken we de bebouwde kom van het kleine plaatsje.

Op het eerste gezicht heeft alleen de camping veel te verduren van de watersnood in Poupehan. Het dorpje zelf ligt hoog en droog op een van de vele meanders van de Semois. We lopen het plaatsje binnen en moeten even aan de kant om een traktor te laten passeren. Het voertuig is duidelijk te breed voor de smalle straatjes van het boerendorpje. Dit geeft ons de tijd om het charmante Poupehan wat beter in ons op te nemen. De typische Ardense huizen en dorpskerk, gebouwd met lokale natuursteen, vinden we Poupehan een authentieke uitstraling geven.

Vanuit Poupehan terug naar Rochehaut

Inmiddels is het wat zonniger en daarmee ook wat warmer geworden. We stropen de mouwen op en verlaten met ferme pas de bebouwde kom van Poupehan. Een comfortabel bospad leidt ons vervolgens geleidelijk de heuvel op. En hier gaat het ineens mis met de gps-track.

Volgens onze mobiel moeten we namelijk rechtdoor maar een gapende afgrond belet ons. Navigeren aan de hand van gps heeft doorgaans onze voorkeur. Soms echter, zit het navigatiehulpmiddel er tientallen meters naast. En in een dergelijk heuvelachtig, dicht bebost gebied als waar we nu zijn, pakt dat extra onhandig uit. We lopen wat op en neer en proberen diverse richtingen uit. Tot we een nauwelijks zichtbaar pad vinden dat volgens onze mobiel het juiste pad is.

We bevinden ons nu in het laatste deel van de officiële laddertjeswandeling. Dit deel is zeker niet het makkelijkste deel van de route. Zo zitten er regelmatig bijzonder steile stukken bij waar we omhoog moeten zien te klauteren met boomstammen als enige houvast. Maar dankzij de vele uitzichtpunten in het schitterende herfstbos vinden we dit wel het meest interessante deel. Ook komen we hier eindelijk weer ladders tegen. Wel zo prettig want aan het einde van onze wandeling gaat de vermoeidheid wat meer parten spelen.

Rochehaut aan het einde van de laddertjeswandeling

Het bospad komt uit op de gloednieuwe, geasfalteerde straten van een buitenwijkje van Rochehaut. Aan de straat liggen de mooiste vakantievilla’s, opgetrokken uit lokale natuurstenen zoals we dat ook zagen in Poupehan. Enkele van de vrijstaande woningen staan te koop. Geïnspireerd door de prachtige natuur en de talrijke fantastische wandelmogelijkheden, lijkt zo’n woning ons wel wat.

We lopen door het gezellig ogende dorpje terug naar de parkeerplaats. Daarbij passeren we diverse eetgelegenheden en charmante taveernes. We zijn zeer te spreken over Bouillon, onze huidige standplaats voor onze miniwandelvakantie. Toch weet ook Rochehaut ons te bekoren. Wellicht dat we daarom bij een volgend bezoek aan dit deel van de Belgische Ardennen, in Rochehaut gaan verblijven.

Op uitnodiging van Visit Wallonia bezochten we de stad Bouillon. Naast een stadswandeling maakten we twee schitterende wandelingen in de directe omgeving van Bouillon, waaronder deze laddertjeswandeling. De inhoud van de blogs naar aanleiding van ons bezoek aan Bouillon hebben wij onafhankelijk en objectief samengesteld op basis van eigen indrukken.

Dit interesseert je wellicht ook

• Wandelen in de Belgische Ardennen
• Rondwandeling vanaf de ‘Tombeau du Géant’ naar Bouillon
• Heerlijke wandeling langs de Semois bij Bouillon
• Middeleeuwse charme in het Ardense Bouillon