In deze blog
- Start bij het station van Castricum
- Door de polder naar Zeerijdtsdijkje
- De overgang naar de duinen
- Door de duinen naar het strand
- Terug door de bossen bij Trage Tocht Castricum
- Andere mooie wandelingen in de buurt van Trage Tocht Castricum
- Dit wil je weten over de Groene Wissel bij Castricum
- Dit interesseert je wellicht ook
Start bij het station van Castricum
We beginnen onze Trage Tocht Castricum bij het station in die plaats. Op de P&R is er op dit vroege tijdstip in het weekend genoeg plaats. Een jonge wandelaar uit de omgeving staat ook klaar om te vertrekken. Hij vraagt wat wij gaan doen. De Trage Tocht Castricum kent hij niet. Maar als hij het kaartje ziet, is hij onder de indruk. “Een mooie tocht, absoluut een aanrader”, zegt hij. Zelf is hij van plan om langs het strand via Egmond naar Bergen te lopen.
Bij het station staat het archeologisch museum Huis van Hilde. Dit museum vertelt de geschiedenis van Noord-Holland, van prehistorie tot middeleeuwen. Hier kun je onder andere Hilde bewonderen, een gereconstrueerde vrouw uit de vierde eeuw. Een bezoek waard voordat je op pad gaat.
Na korte tijd betreden we het Noordhollands Duinreservaat. Om in dit gebied te mogen wandelen, is een duinkaart verplicht. We kopen een dagkaart bij de automaat. Deze hadden we ook online kunnen bestellen. Gelukkig is het op dit moment zo rustig dat we niet hoeven te wachten. Een eerste ven ligt verscholen achter het wuivende riet. Watervogels spetteren erop los. Ze maken zich klaar voor het broedseizoen.
Landgoed Duin en Bosch
De route gaat richting het terrein van Duin en Bosch. Dit voormalige psychiatrische instituut ademt geschiedenis. Ooit was dit een prikkelarme omgeving voor mensen met zenuwziekten. Momenteel krijgen de statige gebouwen een nieuwe bestemming. We volgen de oude trambaan over het landgoed. Lang geleden was dit de verbinding tussen Castricum en Duin en Bosch. Nu is het een groen wandelpad dat in niets herinnert aan zijn verleden.
We staan even stil bij het hoofdgebouw van de Parnassia Groep. Het monumentale pand schittert in de zon, de klokkentoren priemt fier in de lucht. Hier lag ooit het kloppende hart van het psychiatrisch ziekenhuis. Het is een plek waar de geschiedenis voelbaar blijft, ondanks de moderne herbestemming.
Even later lopen we langs het voormalige “Paviljoen Mannen”. In dit gebouw werden geesteszieke mannen verpleegd, ver weg van de drukte van de samenleving. Het paviljoen is inmiddels omgetoverd tot een fraai appartementencomplex. Ongetwijfeld mogen er nu ook vrouwen wonen.
Terwijl we verder lopen, zien we akkers bedekt met stro. Over een paar weken zullen hier de tulpen bloeien. Dan ontstaat er een explosie van kleur die deze wandeling in mei nog spectaculairder maakt.
Door de polder naar Zeerijdtsdijkje
We wandelen langs de randen van het dorpje Bakkum. Vanaf een bankje hebben we een goed zicht op de akkers. Ook hier zullen de tulpen straks wiegen in de wind. We passeren het Ruiterhuys. Deze horecabestemming ziet eruit als een geliefde stop voor fietsers. Tegen het hek staan talloze mountainbikes. Hun eigenaren genieten op het zonovergoten terras van een welverdiende pauze. Wij laten de fraaie uitspanning links liggen. Onze koffie met appeltaart nemen we graag op het stand.
Het landschap verandert, we betreden een weids polderlandschap. De route gaat nu door verlaten graslanden. Over enkele weken zullen er de koeien grazen. Nu zijn we slechts de enigen die door de weiden lopen. Overal om ons heen liggen sloten, waar riet zachtjes ruist in de wind. We passeren meerdere klaphekjes en volgen het smalle pad langs de waterkant. Het landschap oogt stil, op het gekwaak van eenden en het gakken van de overvliegende ganzen.
Even verderop verandert het graspad in een karrespoor. We naderen een paar boerderijen, die hier al generaties lang in het landschap geworteld staan. Tussen de erven door zien we de contouren van bollenvelden in wording. Nog even en de eerste tulpen laten zich zien. Het zal een kleurrijk contrast geven met de groene weiden om ons heen.
De overgang naar de duinen
We laten de open polder achter ons en slaan een smal pad in. Rechts van ons staat een afrastering. Daarachter worden de eerste duinen zichtbaar. De wind neemt toe, blaast zand over het pad. De vegetatie verandert: de weelderige weilanden maken plaats voor lage struiken en helmgras. Het is even zoeken, maar dan ontdekken we het pad dat tussen twee hoge duinen doorloopt. Hier krijgen we voor het eerst het gevoel echt de duinen binnen te stappen.
Aan de andere kant opent het landschap zich weer. Voor ons ligt de ingang Diederik van het Noordhollands Duinreservaat. Het is een levendig punt, waar wandelaars en fietsers zich verzamelen. Mensen staan bij de kaartautomaat in de rij om een toegangsbewijs te kopen. Wij lopen zonder te stoppen door. We hebben ons kaartje gelukkig al bij de start van de wandeling geregeld. We laten de drukte achter ons en verdwijnen het bos- en duingebied in. Het avontuur in de duinen kan beginnen.
Door de duinen naar het strand
We komen direct langs een klein meertje. Een familie met kinderen geniet van het uitzicht. We blijven even staan en kijken mee. Het water weerspiegelt de lucht, een eend duikt kopje onder. Verderop slaan we rechtsaf een bospad in. Hier merken we dat de wateroverlast van vorig jaar nog steeds zijn sporen achterlaat. Op sommige stukken zijn de plassen zo groot dat we moeten improviseren en via kronkelige olifantenpaadjes onze route vinden. Ook wijzen borden met de tekst “droge voetenpad” op omleidingen om de drassige stukken te omzeilen.
Schotse hooglanders op de Trage Tocht Castricum
Dan volgt het mooiste stuk van de wandeling. We bereiken een groot duinmeer. Aan de waterkant liggen Schotse hooglanders in de zon loom te soezen. Een aantal andere runderen staat met de poten in het water. Het lijkt alsof ze staren naar hun eigen spiegelbeeld. Een paar zwanen voert een sierlijk baltsritueel uit. Hun koppen buigen naar elkaar toe, de vleugels licht geheven. Alsof ze zich extra mooi maken voor hun partner. Het is een vredig tafereel.
Op een duin nemen we een pauze. We zoeken een plekje met uitzicht over het meer en pakken onze lunch uit. De frisse zeelucht, het zachte ruisen van de wind en het spel van de dieren maken dit moment perfect. Wat is de Trage Tocht Castricum toch afwisselend en prachtig.
Voeten in het zand
Op een kruising kiezen we het pad richting het strand. Het zand wordt losser, de klim naar de hoogste duintoppen pittiger. Onze snelheid daalt, de hartslag gaat omhoog. En dan ineens, boven op het laatste duin, opent zich het panorama: de Noordzee glinstert in het zonlicht.
We dalen af naar het strand. De frisse zeelucht vult onze longen, het geruis van de branding klinkt rustgevend. We lopen een kilometer zuidwaarts, precies op het juiste moment. De zon schijnt recht in ons gezicht en verwarmt ons ondanks de frisse bries. In de duinpannen liggen mensen te genieten van de eerste lentedag, sommigen zelfs in badkleding. En dat op 9 maart! Een enkeling waagt zich zelfs in de zee. Het water moet ijskoud zijn. Maar de durfal zet door en verdwijnt even onder het oppervlak.
Na een kilometer bereiken we de strandopgang waar we de zee achter ons laten. We hadden ons verheugd op een drankje bij de strandtent, maar die blijkt nog gesloten. De eigenaar had duidelijk niet gerekend op zulk fraai lenteweer zo vroeg in het jaar. Dan moeten we onze koffie met appeltaart later op de route maar nemen, bedenken we ons.
Terug door de bossen bij Trage Tocht Castricum
We klimmen de strandopgang op. Het rulle zand maakt het een inspannende klim. Boven aangekomen draaien we ons nog een keer om. De zee blijft fascineren, het uitzicht verveelt nooit. Voor ons strekt zich een uitgestrekt duinlandschap uit. We dalen langzaam af en lopen verder door het mulle zand.
Even later bereiken we een kudde schapen. Sommige dieren hebben indrukwekkende, gedraaide horens en kijken ons nieuwsgierig aan. Ze lijken even te overwegen of ze opzij zullen gaan, maar blijven onverstoorbaar herkauwen.
Daarna voert de route ons verder over bospaden. De geur van dennen en vochtige aarde vult de lucht. We volgen de Leplaan, een brede bosweg omringd door hoge bomen. De schaduw is welkom na de zon op het strand. Dit laatste deel van de wandeling voelt anders: rustiger en groener.
Nog eenmaal klimmen bij de Trage Tocht Castricum
We naderen de Papenberg. De opvallende houten constructie op de top lijkt op een enorm schip. Als een moderne Ark van Noach verrijst hij boven het landschap. Het gevaarte stelt echter een grote golf voor. We beklimmen de trap en staan even later boven op deze golf. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht op de duinen en Castricum. In de verte stoten de schoorstenen van Tata Steel hun rook uit. Het is een scherp contrast met het groene en glooiende landschap om ons heen.
Als we de Papenberg afdalen, wandelen we langzaam de polder in. Hier maken we kennis met een fascinerend stukje landschapsgeschiedenis. Rond het begin van onze jaartelling was dit de meest noordelijke vertakking van de Rijn. Die stond destijds in open verbinding met de Noordzee. Er waren nog geen duinen, maar een getijdenlandschap vol kreken en slenken. De sloten die we hier zien, zijn overblijfselen van dat oude waternetwerk. Later slibde de kustlijn dicht en werd het gebied slechts bij stormen overstroomd. In de middeleeuwen raakte het krekenlandschap grotendeels onder water door zeespiegelstijging en veenafslag. Het brede IJ reikte toen van de Zuiderzee tot Akersloot. Vandaar de naam Oer-IJ, de binnendelta die dit landschap eeuwenlang bepaalde.
Helaas, geen appeltaart
We verheugen ons op een bezoek aan de Hof van Kijk Uit. Deze uitspanning hebben we al vaker bezocht. Het is een mooie afsluiting van een afwisselende Trage Tocht Castricum. Helaas hebben we pech. Het mooie weer zorgt ervoor dat er geen plek meer op het terras is. Zelfs binnen zit het stampvol. Na een tijdje wachten besluiten we dan maar door te lopen. Die appeltaart zit er vandaag niet in.
Toch mag dit gemis onze pret niet drukken. We hebben een fraaie Trage Tocht Castricum beleefd. De zonovergoten dag maakte het sowieso tot een feest om te wandelen. De afwisseling op deze route is groot. Deze tocht heeft alles: open velden, dichte bossen, grillige duinlandschappen en het eindeloze strand. Een wandeling die blijft hangen, net als het zand in onze schoenen.
Andere mooie wandelingen in de buurt van Trage Tocht Castricum
In deze omgeving maakten we al eerder bijzondere wandelingen. Zo liepen we de Groene Wissel Castricum. Enkele delen van die route komen overeen met de Trage Tocht Castricum. Toch zijn er ook grote verschillen in het traject. Een andere aanbeveling is de wandeling bij Bakkum. Alle wandelingen combineren bos, duin en strand. Maar elk traject is toch weer anders. Ook vanuit het nabijgelegen Egmond aan Zee zijn er diverse mooie routes. Keuze genoeg dus als je wilt wandelen in de duinen, bossen en op het strand!
Dit wil je weten over de Groene Wissel bij Castricum
Deze wandeling is 19 kilometer lang. De route gaat voor het grootste deel over onverharde bos- en duinpaden. Af en toe voert de wandeling over klinkerwegen die ook bij fietsers en mountainbikers in trek zijn. Het mulle duinzand in combinatie met de lengte, maakt dit een pittige wandeling. En als sommige paden ook nog onder water staan door overvloedige regenval, is enige creativiteit vereist om de route te kunnen vervolgen.
Er is een routebeschrijving beschikbaar met plattegrond en gps-track op Wandelzoekpagina.
Dit is een zogenaamde Groene Wissel. Dit zijn wandelingen die starten en eindigen bij een treinstation of een bushalte. Deze wandeling begint bij het treinstation van Castricum. Ideaal om dus met het openbaar vervoer te reizen.
Ook met de auto kun je het beste starten bij het treinstation van Castricum. Daar is een grote en gratis parkeerplaats. Als je deze wandeling op een doordeweekse dag maakt, kan dit terrein vol zijn na een uur of 9. Dan kun je eventueel uitwijken naar de grote parkeerplaats bij Johanna’s Hof aan Johannisweg 3 in Bakkum. Je pikt dan de route op bij punt 2 van de routebeschrijving.
Er staan in het Noordhollands Duinreservaat op alle toegangspoorten tot het gebied automaten waar je een duinkaart kunt kopen. Nog handiger is het om dat vooraf online te doen. Want op zonnige dagen in het weekend is het soms druk bij de automaten.
Op diverse punten kun je onderweg wat eten en drinken als je deze wandeling maakt.
- Vanaf het station van Castricum ben je zo in het centrum. Daar vind je onder andere restaurant Brutaal met overdekt en verwarmd terras.
- Direct aan de route ligt Johanna’s Hof met een groot terras. Vooral in het weekend een rustplaats voor wielrenners, mountainbikers en wandelaars. Ook gezinnen met kinderen komen er graag vanwege de pannenkoeken en de speeltuin.
- In het seizoen zijn er op het strand diverse strandpaviljoens geopend. Een mooie locatie is paviljoen Zeezicht.
- Bijna aan het einde van de wandeling ligt wat ons betreft de leukste horecagelegenheid: Hof van Kijk Uit. Mooie ruimte binnen, gezellig terras buiten, leuk winkeltje ernaast en aardige mensen. Zeker bij mooi weer is het aangenaam vertoeven op het terras aan de bosrand. Gesloten op maandag en dinsdag.
Dit interesseert je wellicht ook
