Improviseren tijdens de Trage Tocht Lies op Terschelling

Elk jaar brengen we een bezoek aan het in onze ogen heerlijke Waddeneiland Terschelling. Ook dit jaar waren we een lang weekend op het eiland te vinden. En net als voorgaande keren mocht een lange wandeling niet ontbreken. Onze keuze viel dit keer op de Trage Tocht Lies. Wederom konden we rekenen op een schitterende wandeling. Maar vanwege de hevige regenval in de voorgaande maand moesten we een aantal keren afwijken van de route. Hoe dat afliep, lees je in deze blog.

Vanuit Lies naar het wad

Het is nog vroeg en vrij fris als we vanuit Midsland naar de Natuurschuur van Staatsbosbeheer in Lies fietsen. De natuurschuur is het startpunt en daarmee de eerste bezienswaardigheid van de Trage Tocht Lies. Helaas is de schuur vanwege een verbouwing gesloten. We parkeren daarom onze fietsen om direct van start te gaan met de wandeling. De route voert ons eerst door het charmante plaatsje Lies. De kleine, schilderachtige dorpskern oogt als een openluchtmuseum. Zo zien het hotel en de (woon)boerderijen er historisch maar bijzonder goed onderhouden uit. Een van de boerderijen draagt de naam “Admir”. De boerderij stamt uit 1662 en is daarmee de oudste boerderij van het eiland.

Snel hierna verlaten we de bebouwde kom en zetten we koers naar het wad. Op dit vroege uur verwachten we hier de enigen te zijn. Maar op de begraste polderpaden van het natuurgebied komen we alsnog enkele andere wandelaars en hardlopers tegen. Pas als we vlakbij de dijk zijn is er niemand meer in de verste verte te bekennen. Toch zijn we zeker niet alleen! Om ons heen fladderen vele scholeksters die, zoveel is duidelijk, niet op onze aanwezigheid gesteld zijn. We lopen daarom snel door en bereiken de dijk.

Bij de trap over de dijk staat een informatiebord. Hierop lezen we dat het Wetterskip Fryslân in samenwerking met Vogelwacht Terschelling vogelpassages en faunatrappen buitendijks heeft geplaatst. Een vogelpassage is niets anders dan ruimte tussen de grote basaltblokken die opgevuld is met kiezels. Jonge vogels kunnen hierover naar het wad lopen zonder vast komen te zitten in de spleten tussen de basaltblokken. Voor jonge vogels is er echter nog een gevaar: de wildroosters. Vaak vielen de jonge diertjes tijdens hun tocht naar het wad tussen de spijlen door in een wildrooster. Om de vogels te helpen er zelfstandig uit te klimmen heeft het waterschap aluminium trappetjes aangebracht. Slim!

Wateroverlast tijdens de Trage Tocht Lies

We steken de dijk over en betreden de wereld van de Texelaar. De wollige viervoeters hebben hier een lekker, lui leven, constateren we. Zo liggen enkele lammeren heerlijk languit op het fietspad. Ze lijken geenszins van plan om ons uit de weg te gaan. Terwijl we om haar kroost laveren, graast moederschaap onbezorgd verder. We vervolgen de wandeling over het fietspad en steken ergens halverwege richting Oosterend de dijk weer over.

Een brede, onverharde polderweg leidt ons in ongeveer een kilometer van de Waddenzee naar een binnenzee. Volgens de gps-track moeten we rechtdoor maar de waterhindernis maakt het onmogelijk om de tocht wandelend te vervolgen. We zijn uitgekomen bij het schitterende duinlandschap van Douwkes Plak. Een “plak”, zo lezen we in de routebeschrijving, is een vochtige duinvallei. Maar zo vochtig als dat het nu is, hoort het niet te zijn. Wat blijkt? In de week van Oerol is er zoveel hemelwater naar beneden gekomen dat delen van het eiland nog steeds onder water staan. De routebeschrijving is hierdoor niet meer te gebruiken, wel de app waarmee we de gps-track volgen. We stippelen op de kaart een omleidingsroute uit en volgen deze totdat we bij de zandduinen uitkomen.

Voordat we de duinenrij oversteken zijn we nog getuigen van een kiekendief die op jacht is. De sierlijke vogel laat zich door de thermiek naar hoogte brengen voor goed zicht op zijn prooi. Maar net wanneer het dier wil beginnen aan zijn duikvlucht, jagen kleinere vogels hem weg. De kiekendief vliegt daarop weg en doet enkele honderden meters verder opnieuw een poging. Dit keer heeft hij meer succes.

Via Strand Hoorn naar het Hoornerbos

Eenmaal op het strand wacht ons een heerlijk stukje uitwaaien richting de volgende strandopgang. Tijdens de hele wandeling over het bijzonder brede strand komen we niemand tegen. Pas als we na dik een kilometer de duinen weer oversteken, komen we een groepje ruiters tegen. Ze hebben het strand spoedig voor hen alleen. Het ziet er zo relaxed uit dat we besluiten om ook een keer een tocht onder begeleiding te maken. Niet voor niets is paardrijden op Terschelling een populaire activiteit.

Waar het verharde duinpad een slinger naar rechts maakt richting horecagelegenheid Kaap Hoorn, dirigeert de route ons rechtdoor. Maar Kaap Hoorn, waar we wel vaker een drankje hebben genomen, ziet er dit keer extra uitnodigend uit. Het etablissement is namelijk enorm verbouwd en ziet er nu nóg gezelliger uit. Omdat we al meer dan de helft van de wandeling erop hebben zitten, vinden we dat we een kop koffie wel verdiend hebben. We lassen daarom een pauze in en genieten op het flink uitgebreide terras van een heerlijke espresso.

Even later nemen we een smal pad door het heide- en duinlandschap naar het Hoornerbos. Dit prachtige bos werd een eeuw geleden aangeplant als productiebos. Maar in de jaren 60 van de vorige eeuw werd het bos verder uitgebreid en kwamen er naast dennen ook loofbomen. Ook hier zorgt de vele regen van een week terug voor wateroverlast. Omdat we geen zin hebben om opnieuw om te lopen, zoeken we de meest droge plekken langs het pad op. Het lukt ons om zonder natte voeten op te lopen de schitterende route te vervolgen. Daarbij passeren we moerasachtige landschappen waar jonge loofbomen voor een mystieke sfeer zorgen.

Afwisselende afsluiting van de Trage Tocht Lies

We verlaten het Hoornerbos en komen uit bij een grote waterplas. Het blijkt te gaan om een zogenaamde turfdobe: een langwerpige afgraving die begin 20e eeuw gevuld werd met Drentse en Groningse turven. In natte periodes, zoals de afgelopen tijd, zuigen de turven zich vol water. De turven vormen het waterreservoir als reserve voor drogere tijden. Op Terschelling zijn er nog twee van dergelijke turfdobes.

Een breed graspad voert ons slingerend door een fraai half open, gemengd bos naar een groot heidegebied. Even later gaat het pad over in een zacht naaldenbed dwars door een heuvelachtig dennenbos. Nog geen kilometer verder komt het bospad uit bij de Hedredersplak. Deze natte duinvallei is in de winter een van de natuurlijke schaatsbanen van Terschelling. In dit seizoen is het een prachtig ven waar allerlei bijzondere plantensoorten groeien.

Het laatste deel van de Trage Tocht Lies loopt door de Koegelwieck: de grootste duinvallei van Terschelling, ontstaan door uitstuiving tot op grondwaterniveau. Het beschermde natuurgebied ter grootte van 800 voetbalvelden biedt een enorme plantenrijkdom. Zo heb je er diverse wilde orchidee- en grassoorten. Toch is het duingebied betrekkelijk onbekend en daardoor ook een wat minder door recreanten bezocht natuurgebied. Onterecht, vinden we, terwijl we genietend van de prachtige natuur de laatste meters afleggen van wederom een fantastische Trage Tocht.

Dit interesseert je wellicht ook

• Fraaie duin-, polder- en strandwandeling op Terschelling
• Prachtige duin- en wadwandeling bij Oosterend op Terschelling
• Avontuurlijke wandeling door de ruige natuur bij West-Terschelling
• Vakantie op Terschelling | 10 unieke activiteiten
• Inspiratie voor een geslaagde vakantie op Ameland
• Vakantie op Vlieland, ideaal voor rustzoekers
• Vakantie op Texel: dit kun je allemaal zien en doen
• Eilandhoppen op de Wadden, een topvakantie in eigen land