Boswachterij Uddel in Kroondomein Het Loo
Uddel ligt in het westen van Kroondomein Het Loo, het grootste landgoed van Nederland. Dit 10.500 hectare grote landgoed op de Veluwe bestaat grofweg uit twee delen. Allereerst heb je het Paleispark rondom slot Het Oude Loo en bij Paleis Het Loo. Ten westen, noorden en zuiden van het Paleispark bevindt zich het tweede deel van het landgoed. Dit deel met de naam ‘Koninklijke Houtvesterij Het Loo’, is het grootste aaneengesloten bosgebied van Nederland. Het is ook een van de grootste natuurgebieden van ons land.
Het bosgebied is in totaal maar liefst 9700 hectare groot en bestaat voornamelijk uit bos en heide. Het hele gebied is eigendom van de Staat der Nederlanden. Maar onze koning heeft wel het gebruiksrecht voor de jacht. Het jachtseizoen loopt van 15 september tot en met 25 december. Grote delen van dit prachtige wandel- en fietsgebied zijn dan niet toegankelijk. Op het kaartje met officiële wandelroutes vind je welke wandelingen je dan wél mag maken.
Onze wandeling door boswachterij Uddel
Het is deze winterdag flink zonnig maar er staat een fris briesje. We parkeren onze auto vlakbij het officiële startpunt van de wandeling en trekken ons windjack aan. De eerste kilometer gaat door het dorp. Met ruim 3300 inwoners is Uddel geen groot dorp maar wel stokoud: eind 8e eeuw was er al sprake van een nederzetting (toen Uttiloch genaamd). Niets doet meer aan die periode denken. Wij zien alleen de nieuwbouwwijken met de prachtigste, vrijstaande woningen. Wat ons verder opvalt is de opmerkelijk vriendelijke bevolking. We worden door werkelijk iedereen, jong en oud, tijdens de wandeling begroet. En zodra we via een klaphek het natuurgebied betreden, houdt een stel zelfs de poort voor ons open.
Uddelerheegde
Het eerste van de vele bossen die we aandoen is de Uddelerheegde. Het is een betrekkelijk open, gemengd bos van statige Douglassparren met eiken en beuken. We zien veel dood hout vol zwammen. Het bosbeheer laat de natuur hier zijn eigen gang gaan. De schimmels zetten het hout en de bladeren om in voedsel voor insecten en planten. Dit alles komt de biodiversiteit van het gebied bijzonder ten goede.
Ons pad slingert tussen de bossen door om de vele vennetjes vol water. Zo glinsterend in het zonlicht liggen de waterpartijen er prachtig bij. We komen er geen wild tegen, daarvoor zijn we te laat aan de wandeling begonnen. Wel is het er volmaakt stil, uitgezonderd het gekwetter van de vogels hoog in de bomen. Pas bij de overgang naar de heide van de Vosselt komen we andere wandelaars tegen. Ze zien ons een foto maken van een door de zon beschenen, afgezaagde boomstam. Zodra wij doorlopen, pakken ook zij de camera erbij.
De Vosselt
Heel geleidelijk zien we de omgeving veranderen. We komen wat grotere open veldjes tegen, en Douglassparren maken plaats voor kleinere dennen. Tussen het loof en naald verschijnen ook de eerste graslanden, gevolgd door heide. Vervolgens komen we uit bij de grote, glooiende heide van de Vosselt.
De beheerder van Kroondomein Het Loo wil in dit deel van het landgoed meer heide terugzien. Temeer omdat er de afgelopen tientallen jaren veel heide in Nederland verloren is gegaan. Om die reden zijn sinds een jaar of vijf weer schapen op de Vosselt te vinden. De kudde van ruim 400 dieren groot zorgt ervoor dat de heide niet verdrongen wordt door gras. Dit alles draagt bij tot een grotere diversiteit in flora en fauna. Denk bij fauna niet alleen aan muizen en (zelfs) edelherten, maar ook aan vogels, reptielen en amfibieën.
Op deze dag zien we geen schapen grazen. Jammer, want we vinden het altijd wel een idyllisch gezicht. Maar we nemen ons voor om hier in augustus, als de heide in bloei staat, opnieuw te wandelen.
Dansende bomen in het Meervelderbos
Even later wandelen we een bijzonder bos in. Eerst treffen we nog hoge dennen en redelijk rechte beuken aan. Maar snel daarna vinden we er eigenlijk nog alleen kromme, lelijke beuken met knoesten. De bomen zijn zo lelijk dat we ze eigenlijk juist bijzonder mooi vinden. Ze hebben iets mysterieus en droevigs over zich.
Dit type beuken staat op de Veluwe bekend als ‘dansende bomen’. Je vindt ze met name in het Speulderbos tussen Garderen en Drie. Maar dus ook in Kroondomein Het Loo. In de tijd van de VOC werden hier veel bomen voor de scheepsbouw gekapt. Alleen de rechte stammen waren bruikbaar, vandaar dat de kronkelige stammen overbleven. Het bos ligt op een heuvelachtige stuwwal waardoor we ons in Zuid-Limburg wanen.
We zijn niet de enigen die van dit, misschien wel mooiste deel van de wandeling genieten. We komen een ander stel tegen dat de weg is kwijt geraakt. Ze hebben een verouderde kaart bij zich en hebben geen idee waar ze op dat moment zijn. Aan de hand van onze gps-route helpen we ze weer op weg. Kort daarna komen we een mountainbiker tegen die zich een weg ploegt over de bladrijke bodem. Hij groet ons en snelt in ras tempo verder door het prachtige bos.
De immense heide van De Bieze en het Uddelsche Buurtveld
Het Meervelderbos houdt abrupt op. We staan aan de bosrand bij de immens grote heide van De Bieze. Al vaker hebben we heidevelden tijdens onze wandelingen in Nederland vergeleken met de Afrikaanse savanne. Denk aan het Deelerwoud, de Sprengenberg bij Haarle en de Ravenvennen in Noord-Limburg. De heide waar we nu bij uitgekomen zijn vinden we echter de kroon onder Neerlands savanne-landschappen. We dopen de heide van De Bieze dan ook om tot de Nederlandse Serengeti. Maar dan zonder groot wild, want in de verste verte valt er geen hert of everzwijn te bespeuren.
Voor edelherten moet je hier in de vroege ochtenduren of in de late avond zijn. Maar vanwege de werkzaamheden op de heide is de kans hierop momenteel wat minder groot. Overigens komt de vogelaar hier wel ruimschoots aan zijn trekken. Door goed bodembeheer is de bodem minder verzuurd met meer insecten als gevolg. Hierdoor is het gebied meer en meer in trek door vogelsoorten als de nachtzwaluw.
Op de heide is het een drukte van belang. We komen veel wandelaars tegen en verrassend veel wielrenners en mountainbikers. Toch straalt de heide van De Bieze, die daarna overgaat in het Uddelsche Buurtveld, complete rust uit. Bij een heerlijk na-winters zonnetje lopen we kilometers lang over de vlakte. Maar goed dat we nu in Nederland zijn: in de Afrikaanse Serengeti waren we ongetwijfeld al het hoofdgerecht van een troep leeuwen geworden.
Einde van de wandeling bij Uddel
Het laatste deel van de wandeling voert ons door agrarisch land. Ook dit gebied maakt onderdeel uit van Kroondomein Het Loo. Omdat het koningshuis niet jaagt op veldmuizen, mag je hier het hele jaar door komen. Kort daarop bereiken we de bebouwde kom van Uddel. Nog druk kletsend over dansende bomen en hongerige leeuwen komen we aan bij onze auto. We hebben een mooie maar wel redelijk lange wandeling gemaakt. Moe maar voldaan keren we huiswaarts en plannen alvast onze wandeling door het Speulderbos.
Trage Tocht Uddel Kroondomein: praktische zaken
Volgens de routebeschrijving is de wandeling 17 kilometer lang. Volgens onze smart watch is de route echter maar 16 kilometer. Wil je deze wandeling graag maken maar denk je dat je nog geen goede wandelconditie hebt? Volg dan een online wandeltraining bij gecertificeerd wandeltrainer Wanda Catsman. In korte tijd ben je in staat om langere wandelingen te maken. Je kunt ook het gratis e-book Starten met wandelen downloaden. Het boek geeft je tal van praktische tips, waardoor je meer plezier uit je wandelingen haalt.
Op de wandelzoekpagina is een routebeschrijving en gps-route beschikbaar. We adviseren je de gps-route op je mobieltje te volgen. Dit geldt met name voor het Doorngat omdat het pad in dit bos niet overal zichtbaar is.
Overigens is de route door Kroondomein Het Loo niet toegankelijk in de periode van 15 september tot en met 25 december.
Heel goed zelfs! Het startpunt is namelijk bushalte Uttilochweg, aan de Garderenseweg in Uddel. Neem hiervoor bus 112 vanuit Stroe.
In de directe omgeving van de bushalte zijn er voldoende mogelijkheden om je auto ergens in een zijstraat te parkeren.
Honden zijn welkom, mits aangelijnd.
Alleen in Uddel zelf heb je mogelijkheden om ergens wat te eten of te drinken. Bijvoorbeeld bij Café de Viersprong. Neem wat te eten en vooral water mee voor tijdens de relatief lange wandeling. Met name in het heidegebied kan het er op een zonnige dag warm zijn.
