Vierde en laatste dag van de Dolorama huttentocht

Vierde en laatste dag van de Dolorama huttentocht

Al vroeg staan we buiten. De zon doet zijn best om over de bergtoppen heen te komen. In de verte glinsteren al wat bergtoppen. In het dal ligt de mist als een grote wollen, witte deken uitgespreid over de dorpen. Horizontale zonnestralen doen hun best om de mist te verdrijven. Een prachtig gezicht!

Vandaag hebben we een korte wandeldag. Maar omdat we niet weten hoelang de terugreis vanaf het eindpunt van de route naar ons pension duurt, gaan we toch vroeg op pad. Onze magen zijn goed gevuld na weer zo’n smakelijk en uitgebreid ontbijtbuffet.

Kort na ons vertrek komen we bij een klein kapelletje aan, bovenop het plateau. Het ligt daar mooi met in de verte het dal en de rotsen. Binnen stelt het kapelletje niet heel veel voor. Maar het uitzicht op het kleine kerkje en de bergen is fenomenaal.
Daarna begint de afdaling. Vooral het eerste stuk gaat het flink naar beneden over een rotsig pad. Dit is het meest lastige deel van de hele vierdaagse huttentocht. Maar ook hier wordt het nergens echt moeilijk.

Het bos in

Het is onvermijdelijk: als je lang genoeg daalt kom je vanzelf weer onder de boomgrens uit. Steeds meer lopen we in het bos. Af en toe geeft een open plek ons nog een keer te genieten van de Dolomieten. Maar wandelen in het bos kan ook mooi zijn. We zijn alleen een beetje verwend door al die panorama’s in de afgelopen dagen.

We passeren een veld met een aantal blokhutten. Het ziet eruit als een klein vakantiepark, maar is totaal verlaten. Wie weet zijn het recreatiewoningen van mensen uit Bolzano. Ook lopen we langs de verlaten Ramitzlerschwaige. Deze berghut heeft veel tafels buiten staan, maar vandaag is er niemand. Dat vinden we ook niet zo gezellig, we lopen daarom door. Een tijd later bij de Unterpulghutte is het hetzelfde beeld. Verlaten en geen wandelaars die hier wat drinken.

Bessen plukken

In het bos zien we in de verte een vrouw voorovergebogen lopen. Als we dichterbij komen, blijkt het een stokoude dame te zijn met een emmertje in haar hand. We denken dat ze op zoek is naar paddenstoelen, maar daar lijkt het ons nog te vroeg voor. Nee, het blijkt dat ze bosbessen aan het plukken is. Haar dagelijkse portie ochtendgymnastiek.

Iets verderop is een oude man druk bezig met hout sprokkelen. Zouden zij bij elkaar horen? Misschien sprokkelt hij het hout bij elkaar waarop zij de bosbessen kan verwarmen. We zien het al voor ons hoe zij in een boshut in de weer zijn met zijn tweeën.
Het valt op dat er in dit bos zoveel hout is gekapt. Grote boomstammen liggen te wachten om vervoerd te worden. We weten dat de regio bekend staat om het prachtige houtsnijwerk. Maar of dit er allemaal voor zal worden gebruikt?

Laien in zicht

Als we het bos uitkomen, zien we voor ons een klein dorpje liggen. Twee kerktorens met hun karakteristieke uienvorm steken af tegen de bergen op de achtergrond. Op een groene alpenwei laat een vrouw haar hond uit. Ze is ongeveer de enige die we in de buurt van het dorp zien. Alleen in de plaatselijke kruidenierswinkel zien we de eigenaresse. Zij wijst ons de weg naar de bushalte om weer terug te komen.

Even later hebben we die gevonden. De vierdaagse huttentocht in de Dolomieten zit er nu echt op. Vanaf de eerste tot en met de laatste stap hebben we een fantastische wandeling gemaakt. De uitzichten waren geweldig. Dit is echt een prachtige huttentocht, die voor iedereen met een redelijke wandelconditie goed te doen is.

Perfecte verbinding

Bij de bushalte vraagt een dame waar we naartoe willen. Ze legt uit hoe we het beste kunnen reizen. Samen met ons stapt ze in een volstrekt lege bus. We rijden parallel aan de Brenner Autobahn naar het treinstation van Klausen. De dame wijst waar we naartoe moeten. Zelf gaat ze naar een ander spoor. Als onze trein even later aankomt, zwaait ze ons uitbundig uit.

In de trein is het drukker, maar niet te druk. Voldoende afstand houden is geen probleem. In Fortezza stappen we uit, om hier weer een volgende trein te nemen. Ook die laat niet snel op zich wachten. In mum van tijd zijn we in Mūhlbach. We lopen het treinstation uit en zien gelijk de bushalte. Er staat al een bus, laat het ook nog eens de bus naar Rodeneck zijn! We stappen in en gelijk start de chauffeur de motor. In een kwartier zijn we weer “thuis” in ons pension Volgger in Rodeneck. De eigenaresse heeft onze andere bagage al in onze kamer gezet en verwelkomt ons hartelijk.

We gaan lekker in de tuin zitten in het zonnetje. Koffie met taart erbij. Later krijgen we nog een snack. Zo kunnen we alle indrukken van de afgelopen dagen uitstekend verwerken. Gelijk beginnen we met het selecteren van alle foto’s die we de deze huttentocht hebben gemaakt. Zo houden we de herinnering aan deze perfecte vierdaagse huttentocht in de Dolomieten levendig!

Vierde dag van de Dolorama huttentocht praktisch

• De laatste dag is de kortste van allemaal: in totaal is de route 9,7 kilometer
• De geschatte netto-wandeltijd (dus zonder alle pauzes gerekend), bedraagt ongeveer 3 uur.
• Op deze dag komen er nauwelijks hoogtemeters voor (33). De route gaat vrijwel geheel naar beneden. In totaal is het 1106 hoogtemeters dalen.
• Onderweg zijn er twee berghutten met eet- en drinkmogelijkheden: De Ramitzlerschwaige en de Unterpulghütte.
• Meer informatie over de vierde dag van de huttentocht. Via deze link kun je ook een gpx-bestand van deze route downloaden.

Vervoer vanuit Lajen (laion) terug naar Rodeneck

• In Lajen de bus nemen naar Klausen (Chiusa). De bus stopt bij het treinstation van Klausen.
• Hier de trein nemen naar Fortezza (2 haltes).
• Vervolgens overstappen op de trein richting Lienz en uitstappen in Mūhlbach.
• Tegenover het treinstation is de bushalte. Hier de bus nemen naar Rodeneck.

Bij een goede aansluiting duurt de hele terugreis ongeveer anderhalf uur.

Lees ook onze blogs over de andere drie etappes van de Dolorama huttentocht 

Dit interesseert je wellicht ook

• Bolzano, toegangspoort tot de Dolomieten
• Wintersport in de Dolomieten
• Wandelen in de bergen
• Huttentocht in Mont Avic