Op de Veluwe liggen de mooiste natuurgebieden. Tussen de bekende en drukke Nationale Parken Hoge Veluwe en Veluwezoom ligt het Deelerwoud. Het is een ruig en verwilderd gebied dat veel minder bekendheid geniet. En dat is onterecht. Want een wandeling door het Deelerwoud betekent zwerven door uitgestrekte bossen. Maar ook glooiende heidevelden liggen op de route. En een groot voordeel: het is er heerlijk rustig! Wij kiezen daarom voor een prachtige wandeling door het dit unieke stukje natuur op de Veluwe.
Bijzondere start van onze wandeling door het Deelerwoud
Op de routebeschrijving lezen we dat we onze auto kunnen parkeren naast de snelweg A50. Dat is geen garantie op het spotten van de Big Five van de Veluwe, vermoeden we. Volgens onze informatie is die kans in het Deelerwoud best groot. Het edelhert, de ree, het wild zwijn, de vos en de schotse hooglander staan op ons lijstje. Maar bij de snelweg achten we die kans niet heel groot.
Gelukkig lopen we al snel in het bos. Het geluid van het voorbijrazende autoverkeer horen we nauwelijks. Hoewel we het eerste stukje parallel aan de snelweg lopen, is er alleen maar stilte om ons heen. Een enkele fietser of wielrenner haalt ons in als we op een breed onverhard fietspad lopen. Verder is het erg rustig in het Deelerwoud. Dat zal de rest van de dag zo blijven.
Lichtexperiment
Als we het fietspad al snel verlaten, lopen we verder door mooie bospaden. De zon probeert door de bomen heen te schijnen, het geeft een mooie blik. Dan zien we op een open veld in het bos iets vreemds. Er staan diverse straatlantaarn opgesteld. We vragen ons af waar dit voor is.
Gelukkig geeft een informatiebord het antwoord. De Universiteit van Wageningen voert hier een experiment uit. Biologen onderzoeken het effect van diverse kleuren licht in de nacht op het gedrag van dier en plant. We zijn benieuwd hoe dit er ’s nachts uitziet. Bronstige herten die onder een groen verlichte lantaarnpaal elkaar het hof maken?
Glooiende Kleine Heide
Dan verlaten we de bospaden. We bereiken de Kleine Heide. Het uitzicht is fraai, want het landschap is glooiend. Door het heldere weer kunnen we ver kijken. Het bankje langs de bosrand staat goed opgesteld. Een ideale plek voor een kop koffie. Onderweg zullen we niets tegenkomen, dus onze thermoskannen komen nu goed van pas.
Het heuvelachtige landschap hier is ontstaan in de voorlaatste ijstijd. Dikke ijspakketten stuwden de bodem op sommige gebieden op. Zo ontstonden de stuwwallen. Het smeltwater sleet hierin diepe groeven uit. Die wallen en groeven zien we hier regelmatig.
Het bos weer in
Na al die mooie paden langs de heide gaan we langzaam weer het bos in. De bomen zijn prachtig groen. We lopen over rustige paden. Hier in het bos zien we alleen twee ruiters te paard. Ze halen ons in galop in. Even later staan ze stil. Een paard kijkt lang het bos in. We hopen dat we onze eerste vangst van de Big Five in beeld krijgen. En ja hoor, we mogen er eentje afstrepen. Het is de schotse hooglander. We hadden eigenlijk gehoopt op een edelhert of wild zwijn. Maar we moeten het hiermee doen.
Aan het werk schotse hooglanders!
We zien bij onze wandeling door het Deelerwoud niet grote uitgestrekte heidevelden. Daarvoor kun je beter naar de Veluwezoom gaan. En we zijn ook net een paar dagen te vroeg om de heide echt in volle bloei te zien. Het zijn vaak kleine plukken met veel gras ertussen. Er is dus flink wat werk te verzetten voor de grazers in dit gebied. Zij eten de grassen graag en houden de heide in stand.
Maar de plukjes schotse hooglanders die we tegenkomen, hebben er vandaag geen zin in. Ze liggen lekker te soezen onder een boom in het gras. Wat herkauwend kijken ze ons aan. Vandaag hebben ze blijkbaar een snipperdag opgenomen. Hopelijk gaan ze morgen weer aan het werk.
We lopen hier vlakbij vliegveld Terlet. Gelukkig levert het geen geluidsoverlast op. Het is namelijk het grootste zweefvliegveld van ons land. Regelmatig zien we de vliegtuigen zwevend op de thermiek hun rondjes maken. Het enige dat we merken, is het losschieten van de lier die het vliegtuig omhoog heeft getrokken. Verder is het alleen maar rust om ons heen.
Tussen de Kleine Heide en Grote Heide door
We komen weer bij de heide uit. Links van ons ligt het gebied de Kleine Heide. Rechts van ons heet het gebied De Grote Heide. Ook hier zijn de heidevelden verwilderd. Het gele gras overwoekert de heide sterk. Maar is het minder mooi? Zeker niet. Af en toe wanen we op een Afrikaanse savanne. Glooiende grasvelden met heide, af en toe wat bomen in de desolate vlakte. Alleen de giraffes ontbreken.
Dode bomen
Het beeld van die savannes wordt nog versterkt door de vele dode bomen die we in het landschap zien staan. Met hun kale takken priemen ze de lucht in. Midden in het veld staan ze er verlaten bij. Maar het levert wel mooie beelden op.
Staande dode bomen zijn relatief droog in de top. Dichter bij de grond zijn ze steeds vochtiger. Dat is voor verschillende dieren een ideaal klimaat. Sommige kevers leven vooral in de takken bovenin de boom. Andere dieren gedijen juist weer beter bij het vochtige hout. Voor vogels zijn dode bomen een goede broedplek. Natuurmonumenten laat daarom dode bomen in het bos staan.
Einde van onze wandeling door het Deelerwoud
Het laatste stuk lopen we weer over een onverhard fietspad. Hier is het wat drukker. Diverse mountainbikers en fietsers komen langs. Sommigen stappen af bij de glooiingen op het pad. Toch zien we dat ze op een e-bike fietsen. Blijkbaar was de accu leeg. Ook bij de fietsers.
Het is een mooi pad, met aan weerszijden bomen. Tussen de bomen door hebben we zicht op de uitgestrekte vlaktes.
Als we weer bij de auto komen, maken we de balans op. Van de Big Five hebben we weinig gezien. Alleen de runderen, maar die zien we wel vaker. Een echte reden om nog een keer terug te gaan. Misschien is een tijdstip wat vroeger of later op de dag daarvoor beter.
Voor de bloeiende heide waren we net een paar dagen te vroeg. De heide is hier zeker uniek door het verwilderde karakter. Want dat landschap dat we onderweg hebben gezien, was van een unieke schoonheid. Verder was de rust in het gebied geweldig. Daarom is deze wandeling door het Deelerwoud meer dan de moeite waard.
Praktische zaken voor je wandeling door het Deelerwoud
- Deze wandeling is 16 kilometer. De route loopt bijna helemaal over onverharde zand- en bospaden. Soms zijn het mulle zandpaden met een lichte stijging.
- Denk je dat je nog geen goede wandelconditie hebt? Volg dan een wandeltraining bij gecertificeerd wandeltrainer Wanda Catsman. Je kunt ook het gratis e-book Starten met wandelen downloaden. Het boek geeft je tal van praktische tips, waardoor je meer plezier uit je wandelingen haalt.
- Met deze uitstekende routebeschrijving vind je zeker je weg.
- De route is jammer genoeg niet met het openbaar vervoer te bereiken. Je moet dus zeker met eigen vervoer komen. Er is een kleine parkeerplaats bij het startpunt.
- Tussen 15 september en 15 oktober is de route niet toegankelijk voor 10 uur en na 16 uur. Dan is het bronsttijd en de herten willen dan niet afgeleid worden bij hun paringsrituelen.
Horeca op de wandeling door het Deelerwoud
Onderweg loop je alleen in de natuur. Je ziet geen leuke uitspanningen. Ook liggen er geen dorpjes op de route. Als je dus wat wilt eten en drinken, zul je dit zelf moeten meenemen.
