Wandeling langs de Kalkkögel, de Dolomieten van Tirol
Wandeling langs de Kalkkögel, de Dolomieten van Tirol
Vandaag stond een lange wandeling langs de Kalkkögel op het programma. Deze tocht zou ons de hele tijd zicht geven op het machtige massief. Door zijn vorm noemt men het niet voor niets de Dolomieten van Tirol. Deze wandeltocht bracht ons bij de bijzondere Salfeinssee en diverse bergkammen. En inderdaad hadden we bijna de hele tocht een prachtig uitzicht op de Kalkkögel.
De weersvoorspelling was duidelijk: zonnig en zeer warm. We propten onze rugzakken vol met water en een thermoskan thee. Mochten we tekort komen, dan was er ongetwijfeld wel ergens een waterbron om de voorraad aan te vullen. Voor de zekerheid ging er een jasje mee. Onze gids van gisteren had een stevige wind voorspeld. Boven op de bergkam kon een jack dan handig zijn.
Met de bus naar onze wandeling langs de Kalkkögel
Natuurlijk hadden we met de auto kunnen gaan naar het vertrekpunt. Maar met de bus is eigenlijk net zo snel en relaxt. Vanuit Innsbruck vertrekt de bus naar Grinzens diverse keren per uur. En met onze Welcome Card kunnen we gratis gebruik maken van het openbaar vervoer in de stad en regio.
In iets meer dan een half uurtje brengt de bus ons naar de voorlaatste halte in Grinzens. Daar staat onze gids Christian Eberherr al op ons te wachten. Hij stelt voor om het eerste stukje met de auto te gaan. De toegangsweg was niet het meest interessante stuk om te wandelen. Daarnaast verwacht hij veel verkeer op de weg. Het is vakantietijd, weekend en prachtig weer. Veel mensen zullen erop uit trekken, denkt hij.
Na een paar minuten zijn we bij een kleine parkeerplaats. Hier begint het echte werk. Christian is verbaasd dat het nog zo rustig is. We smeren ons goed in met zonnebrand. Hoewel het nog erg vroeg is, brandt de zon al lekker in onze nek.
Op naar de Salfeinssee
Ons eerste doel bij de wandeling langs de Kalkkögel is de Salfeinssee op de Salfeins Alm. Het eerste stukje lopen we over een Forstweg, een onverharde weg die boeren gebruiken met hun traktoren. Gelukkig gaan we al snel een bergpaadje in. Het slingert langzaam omhoog door het landschap. En iedere keer als we achterom kijken, zien we het machtige Kalkkögel-massief.
We passeren een klein huisje dat boeren gebruiken voor opslag van materiaal. Een naastgelegen schuur heeft blijkbaar geleden onder het natuurgeweld dat zich in de bergen kan voordoen. Er is niet veel meer van over dan een ruïne.
Dan bereiken we de idyllische Salfeinssee. Dit kleine meertje is zeer fotogeniek, omdat de Kalkkögel bij de juiste weersomstandigheden prachtig weerspiegelen in het water. Vooral bij zonsondergang geeft dit fantastische beelden. Juist als wij er zijn, zijn er wat wolken. Ondanks dat we niet het perfecte plaatje kunnen schieten, blijft de plek bijzonder.
De grazende koeien zijn er minder van onder de indruk. Ze hebben geen oog voor het landschap. Alleen het sappige gras kan hen bekoren. Wel kijken ze ons nieuwsgierig aan. Wij blijven het altijd mooie plaatjes vinden, die grazende of herkauwende koeien in de bergen.
Verder met de wandeling langs de Kalkkögel
Hoewel we niet genoeg kunnen krijgen van het fantastische uitzicht, vindt onze gids dat we verder moeten. “Het wordt nog veel mooier”, belooft hij ons. Daarom pakken we onze spullen weer en vervolgen onze route.
We blijven ons iedere keer weer verbazen over de fantastische uitzichten die we hebben. Bij iedere nieuwe top die we bereiken, genieten we van de mooiste panorama’s. Zo’n wandeling verveelt nooit! De paden die we nemen zijn gelukkig weer droog. Een week hiervoor heeft het dagenlang flink geregend, maar de route is nu prima te lopen zonder gladde, glibberige of modderige stukken.
Over de bergkam
Zelf vinden we het lopen over de bergkam altijd het mooist. Vanuit de verte lijkt het of het pad super smal is en je zo van de berg af zou kunnen vallen. Maar in werkelijkheid valt dat reuze mee en is het minder spannend dan het eruit ziet.
Bij deze wandeling langs de Kalkkögel is dit het stuk waarin we de hele tijd een prachtig uitzicht hebben op het massief. En inderdaad heeft dit gebergte wat weg van de Dolomieten. Die bijnaam heeft het natuurlijk ook niet voor niets gekregen.
We lopen op en af. We passeren de Grieskogel, Breitschwemmkogel, Angerbergkopf, Schaflegerkogel en Kreuzjoch. Maar om al deze toppen te bereiken, moeten we wel wat inspanningen verrichten. Bovenop iedere top blazen we welverdiend uit. Het water en een broodje smaakt goed, terwijl we wederom genieten van de mooiste panorama’s. Er is wel wind op de top, maar dat geeft juist de verkoeling die we zo graag willen. Het windjack hebben we niet nodig.
Afdalen naar de Kemater Alm
Dan begint de lange afdaling naar onze lunchstek. Alhoewel, voor lunch is het al rijkelijk laat. Gelukkig hebben we voldoende proviand mee om onze energievoorraad onderweg aan te vullen.
Opeens rent onze gids Christian naar een spar toe. Behendig als een aap klimt hij erin. Hij plukt de “zirben kegels”, een soort dennenappel, en gooit ze op de grond. Als hij er voldoende heeft, stopt hij ze in zijn rugzak. Verbaasd vragen we waarom hij dat deed. Van deze kegels maakt hij een zirbenlikeur. Door de kegels een tijd lang in alcohol te leggen, ontstaat een heerlijke likeur volgens hem. Daarnaast vertelt hij dat het hout van deze spar een heilzame werking zou hebben. Als je een kistje van hout van deze spar in je slaapkamer zet, daalt volgens de Universiteit van Innsbruck je hartslag met enkele slagen per minuut.
De afdaling is niet lastig. Het pad is eigenlijk op de hele route prima begaanbaar. Er komen enkele kleine stukken voor die wat steiler en steniger zijn. Dan is het even met handen en voeten werken. Maar al snel kunnen we onze wandeling langs de Kalkkögel weer gewoon vervolgen.
Kort hierna zien we de Kemater Alm liggen. Wat een plek daar midden in de natuur, met de Kalkkögel op de achtergrond! We genieten kort van het uitzicht, want het terras lonkt. De heerlijke Tiroolse gerechten smaken opperbest. Net als de Apfelstrudel met vanillesaus. Dat hebben we wel verdiend. We sluiten onze verlate lunch af met een heerlijk biertje. Het is nu niet ver meer, dus dat moet kunnen.
Het laatste stukje van de wandeling langs de Kalkkögel
Met onze buik weer goed gevuld lopen we het laatste stukje. We zien net een tiroler muziekkorps uit een nabijgelegen kapelletje bij de Kemater Alm komen. Dat concert hebben we helaas gemist. Maar we hebben een fantastische tocht gemaakt, waarin de uitzichten fenomenaal waren.
We merken hier dat de Kemater Alm een populaire plek is om wat te eten en te drinken. Diverse mensen komen ons tegemoet vanaf de parkeerplaats. Wij lopen daar weer naartoe. En dan zit deze fraaie wandeling langs de Kalkkögel er echt op. We zijn een lange dag onderweg geweest, maar hebben er geen enkele spijt van. Het was het allemaal helemaal waard! Druk is het eigenlijk nergens geweest. Alleen in de buurt van de Kemater Alm zagen we veel mensen. Verder hebben we de hele dag ongestoord kunnen genieten van het landschap.
Wandeling langs de Kalkkögel: praktische zaken
Met deze praktische tips kan jouw wandeling langs de Kalkkögel niet mislukken:
De wandelroute
- De lengte van de wandeling bedraagt 13,5 km. In totaal moet je zo’n 1100 hoogtemeters maken. Uiteindelijk is het hoogste punt op bijna 2400 meter.
- Reken voor de totale wandeltijd op ongeveer 6,5 uur. Dit is een netto wandeltijd, alle pauzes die je inlast moet je hierbij optellen.
- Het parcours is niet erg moeilijk te belopen. Er zitten geen steile passages in of smalle paden langs afgronden. Wel moet je beschikken over een goede conditie. De lengte in combinatie met het aantal hoogtemeters maakt deze wandeling niet voor iedereen geschikt.
- Het start- en eindpunt van de route is op de parkeerplaats Kaserl in Grinzens. Om hier met de auto te komen moet je € 3 betalen. Toch kun je dit beter doen. Dit stuk weg is oninteressant om te lopen. Daarnaast verlengt het je route met minimaal een uur (half uur heen, half uur terug).
- Verdwalen is eigenlijk niet mogelijk. Op de route staan duidelijke aanwijzingen. Eventueel kun je de gpx track downloaden via deze website.
Eten, drinken & overnachten
- In Grinzens kun je wat eten en drinken. Op de route ligt de Kemater Alm. Dit is redelijk aan het einde van de wandeltocht. Neem daarom voldoende water en eten mee voor onderweg. De vele hoogtemeters maken dorstig en hongerig.
- Neem voldoende zonnebrand mee voor onderweg. Je loopt op hoogte, de zon heeft dus veel kracht. Volg daarnaast het weerbericht. Het weer in de bergen kan snel omslaan. Wees daarop voorbereid.
- In Grinzens is niet veel accommodatie te vinden. Eventueel kun je overnachten in de Kemater Alm. Verblijft dan midden in de natuur. Daarnaast kun je dan de spectaculaire zonsondergang meemaken. In het nabijgelegen Axams is keuze uit enkele hotels. Wij verbleven zelf vier nachten in Innsbruck in het uitstekende hotel Stage 12. Midden in het centrum ligt dit moderne hotel met prima kamers en een geweldig ontbijtbuffet.
Bereikbaarheid wandeling langs de Kalkkögel
- Grinzens bereik je met de auto snel vanuit Innsbruck. De rit duurt minder dan een half uur.
- Wil je met de bus? Neem dan buslijn 4162 vanaf Hauptbahnhof Innsbruck (platform E). Zelf vonden we het makkelijker om op te stappen bij de halte bij het Landesgericht aan de Maximilianstraat (slechts enkele minuten lopen vanaf het oude centrum).
- De bus is gratis bij gebruik van de Welcome Card van Innsbruck. Je stapt uit in Grinzens bij de halte “Abzw. Kemater Alm”.
